|
نشريه اينترنتی جنبش سوسياليستی
www.ois-iran.com آرشيو توضيح هيئت تحريريه نشريه اينترنتی « جنبش سوسياليستی» درباره مطالبی که از طريق سامانه ی سازمان سوسياليست های ايران منتشرمی شوند! ـ |
|
آدرس لینک به این صفحه در سايت سازمان سوسياليستهای ايران: ـ |
مارکسيست ها در ابراز عقيده آزادند،[*]
زندانی سیاسی آزاد باید گردد!
در سی سال قبل ، يکی از شعارهای محوری تظاهرات و راه پيمائيهائی که در اقصی نقاط ايران در اعتراض و مخالفت با رژيم شاه برپا شد و مليونها زن و مرد ايرانی در آن تجمعات اعتراضی بطور داوطلبانه شرکت نمودند ، خواست «آزادی» و« آزادگی » بود. تظاهرکنندگان شعار می دادند: «زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی، جان فدا می‌کنیم در ره آزادگی / زیر و زبر می‌کنیم، سلطنت پهلوی/ مرگ بر این شاه / زندانی سیاسی آزاد باید گردد!...» .
اسناد و مدارک تاريخی بيانگر اين واقعيت هستند، که طی مبارزات و راه پيمائيهائی که ميليون ها زن و مرد ايرانی بطور داوطلبانه در آنها شرکت می کردند ؛ خواست «آزادی» ، اگرچه مردم به جوانب آن آشنائی نداشتند، به يکی از شعارهای محوری مبارزات مردم عليه رژيم شاه تبديل شد. بسياری از فعالين سياسی فراموش کرده اند که در آنزمان هيچيک از شخصيتهای ملی و فعالين سياسی کوچکترين حق اظهار نظر نداشتند. بنظر ما سوسياليست های مصدقی آن بخش از سازمانها و فعالين سياسی که حاضر نباشند دوران خفقان سياسی آن زمان را آنطور که بوده است ترسيم نمايند و سعی کنند تا پرده استتار بر نامردميها آن دوران بکشند، هدفی جز تحميق نيروهای جوان و کم اطلاع نسبت به تاريخ دوران پهلوی ندارند!
بنظرما دوران پهلوی از لحاظ پايمال کردن حقوق سياسی زنان و مردان دگرانديش ، دوران کاملا سياهی بود!
همچنين «آزادی زندانيان سياسی» يکی ديگر از شعارهای محوری تظاهرات و راهپيمائيهای آن دوران بود. آری خواست آزادی زندانيان سياسی ، زندانيانی که در بين آنها تعداد زيادی از افراد غير مذهبی ( غير مذهبی بمعنای ضد دين نبود) و همچنين افراد «مارکسيست» و «کمونيست» نيز وجود داشت.
بخاطر جوّ خفقانی که در دوران رژيم شاه برجامعه حاکم بود، برای مردم ايران مشکل بود تا با نظرات و برنامه ها و اهداف و خواست های سازمانها و احزاب سياسی مخالف رژيم استبدادی و وابسته شاه، آشنا شوند. اما در اثر تبليغات منفی که دستگاههای تبليغاتی رژيم و ساواک در رابطه با مبارزات مسلحانه و سرنگونی رژيم وابسته به امپرياليسم شاه بپا کرده بودند، برای بخش بزرگی از افرادی که مسائل جامعه را دنبال می کردند، بخصوص علاقمندان به مسائل سياسی روشن شده بود که بسياری از زندانيان سياسی ايران را ، مبارزين «غير مذهبی» و «کمونيست» تشکيل می دادند. پس کاملا واضح بود که منظور از طرح خواست آزادی زندانيان سياسی ،همچنين در برگيرنده خواست آزادی زندانيان «کمونيست» نيز بود!
در باره توضيحاتی که رفت اين سئوال مطرح است که آيا شعار «آزادی زندانيان سياسی» و يا بيان « مارکسيست ها در ابراز عقيده آزادند» ، مسائل سياسی بودند که بخشی از برنامه و خواست های مبارزاتی رهبرانقلاب را تشکيل می دادند، و يا اينکه چنين خواست هائی ، را مبارزين و فعالين حاضر در صحنه مبارزه مطرح کردند و در طول مبارزه عده ای از مشاورين سياسی آيت الله خمينی کوشش نمودند تا رهبری انقلاب را نيز متقاعد کنند تا از خواست تظاهرکنندگان حمايت کند؟
متن سخنرانی آيت الله خمينی در ١٢ بهمن ماه ١٣٥٧ در بهشت زهرا، بمردم ايران چنين مژده می داد، که دوران استبداد با سرنگونی رژيم شاه سپری خواهد شد.(١) اما پس از پيروزی انقلاب ، رهبر انقلاب و بسياری از همکاران و مشاورين مقام رهبری بخاطر تثبيت قدرت خود و نه متحقق کردند شعارهای انقلاب عمل کردند و به آنچه که در دوران انقلاب به مردم قول داده بودند، پشت کردند! فاصله گرفتن رهبر انقلاب و بخش بزرگی از همکاران او ازجمله اکثريت اعضای شورای انقلاب از بخشی از خواست ها و اهداف انقلاب، نمی تواند سبب گردد تا ما سوسياليست های مصدقی به سرنگون رژيم وابسته به امپرياليسم شاه و قطع نفوذ سياسی کاخ سفيد و پنتاگون در وطنمان ايران ،کم بهاء دهيم و آنرا دست آورد بزرگی ارزيابی نکنيم!
ضروريست در اين رابطه يادآورشد، که اگر خواست آزادی تمام زندانيان سياسی از سوی زنان و مردان ايرانی در طی مبارزات و راهپيمائيها عليه رژيم شاه مطرح نشده بود گمان نداريم که رهبر انقلاب اصولا ازچنان مسائل سياسی حمايت می کرد. همچنانکه شرکت زنان بطور وسيع در تظاهرات عليه رژيم شاه باعث شد، تا آيت الله خمينی در برداشت و تفسيرش از حقوق زنان در اسلام ،تجديد نظرکند!
همچنين بيجا نخواهد بود بخاطر بياوريم که برخی از طرفداران آيت الله خمينی از جمله صادق قطب زاده و افرادی همچون حجت الاسلام هادی غفاری اعتصاب غذائی در حمايت از زندانيان سياسی در پاريس ترتيب داده بودند، که فقط خواست «آزادی زندانيان سياسی مذهبی» را مطرح کرده بودند. موضوعی انحرافی که در آنزمان با اعتراض و مخالفت بسياری از نيروهای سياسی غير مذهبی و دمکرات و آزاديخواه از جمله کنفدراسيون جهانی محصلين و دانشجويان ايرانی روبروشد. البته ضروريست در همين رابطه يادآورشد که بعضی از همکاران آنزمان صادق قطب زاده، از جمله دکتر ابوالحسن بنی صدر با نظرات قطب زاده و طرح چنان شعاری در باره آزادی زندانيان سياسی توافق نداشتند!
هيئت تحريريه نشريه اينترنتی جنبش سوسياليستی، نشريه سازمان سوسياليست های ايران
بهمن ماه ١٣٨٧
پانويس:
ــ [*] ـ به نقل از بيانات آيت الله خمينی
١ ـ متن سخنرانی آيت الله خمينی در بهشت زهرا
به نقل از سايت سازمان سوسياليست های ايران
درهمين رابطه:ـ
ـ چرا با جمهوری اسلامی مخالفم؟ ــ مصطفی رحیمی
http://www.tvpn.de/ois/ois-iran-2926.htm
ــ بيانيه ١۶ نفر از دبيران اسبق کنفدراسيون محصلين و دانشجويان ايرانی ــ در مخالفت بااطلاعيۀ يکی از تشکلات دانشجوئی خارج از کشور، معروف به «سيس»
که از رفراندوم در ١٢ فروردين ماه ١٣۵٨ پشتيبانی کرده بود، بيانيه ای منتشر کردند و اعلام داشتند:
«که شکل و محتوی برگزاری رفراندوم دموکراتيک نمی باشد»!
آن بيانيه که يک روز قبل از رفراندوم دوازدهم فروردين ماه ١٣۵٨ در روزنامه آيندگان در تهران منتشرشد، عنوانش چنين بود:
" اين « دارودسته» از جانب بخش های مترقی جنبش دانشجوئی طرد شده اند"
ـ چرا با جمهوری اسلامی مخالفم؟ ــ مصطفی رحیمی
http://www.tvpn.de/ois/ois-iran-2926.htm
ـ سرنگونی رژيم محمد رضاشاه پهلوی و پيروزی انقلاب بهمن ١٣٥٧
http://www.ois-iran.com/ois-iran-WIZAHNAMAH-22_bahmane_1357-dar_sie_sale_gabl.htm