عالیجناب بان کی مون ، دبیر کل محترم سازمان ملل

مردم ایران از نظر "موقعیت بین المللی" و "وضعیت داخلی" در شرایط ویژه ای به سر می برند. از نظر بین المللی خطر حمله نظامی آمریکا و تحریم های گسترده شورای امنیت آنان را تهدید می کند و از نظر داخلی ، یک حکومت خودکامه، از طریق سرکوب سازمان یافته ، گسترده و مداوم آنها را در شرایط مرگ و زندگی زندانی کرده است.

دولت آمریکا طی نیم قرن گذشته نه تنها هیچگاه به رشد دموکراسی در ایران کمک نکرده است، بلکه در تمام طول این سالها تمام سیاست ها و اقداماتش به زیان نیروهای دموکرات و آزادیخواه ایرانی بوده است. کودتا علیه دولت ملی مصدق، و حمایت بی دریغ از رژیم خودکامه شاه به عنوان ژاندارم آمریکا در خلیج فارس تنها گوشه ای از آن سیاست نادرست است. رویارویی دولت های آمریکا و ایران طی سه دهه گذشته، شرایط را برای نیروهای آزادیخواه و مدافع حقوق بشر ایرانی بسیار دشوار کرده است. رژیم ایران در این شرایط به بهانه خطرات ناشی از اقدامات دولت آمریکا ، نیروهای نظامی – امنیتی را بر سر کار آورده ، تمامی منابع اطلاع رسانی مستقل داخلی را تعطیل نموده ، و فعالان حوزه حقوق بشر را به نام عوامل دشمن سرکوب می نماید. دولت آمریکا با تصویب بودجه ای برای کمک به دموکراسی در ایران که در واقع صرف هزینه های مربوط به نهادها و رسانه های رسمی وابسته به دولت آمریکا شده است، این فرصت را برای دولت ایران فراهم آورده است که مخالفان خود را مزدور دولت آمریکا بخواند و با دستان گشوده آنها را سرکوب نماید. از سوی دیگر، حتی سخن گفتن از "احتمال" حمله نظامی به ایران هم کار را بر آزادیخواهان و مدافعان حقوق بشر در ایران دشوار می کند. هیچ ایرانی ای حاضر نیست شرایطی مشابه عراق یا افغانستان برای ایران پیش آید. همچنین نیروهای دموکرات ایرانی با نگرانی عمیقی حمایت برخی محافل آمریکایی را در حمایت از حرکتهای تجزیه طلبانه در ایران شاهدند. حفظ تمامیت ارضی ایران، برای تمامی مبارزان دموکراسی و حقوق بشر در ایران مهّم است. ما دموکراسی را برای ایران و تمام مردم ایران می خواهیم. و در عین حال بر این باوریم که تجزیه کشورهای منطقه خاورمیانه به آشوب های گسترده و طولانی مدّت منطقه ای دامن خواهد زد. دولت آمریکا برای کمک به فرایند دموکراتیک شدن منطفه خاورمیانه می تواند به برقراری صلحی عادلانه میان اعراب واسرائیل کمک نماید و امکان تشکیل یک دولت واقعاً مستقل فلسطینی را در کنار دولت مستقل اسرائیل فراهم آورد. حلّ عادلانه مسأله اعراب و اسرائیل و تشکیل دولت مستقل فلسطینی، بزرگترین ضربه را به بنیاد گرایی و تروریسم در منطقه خاورمیانه وارد خواهد آورد.

آقای دبیر کل

موقعیت خطرناک بین المللی ایران و پیامد های نزاع دولت ایران با دنیای غرب، توجه جهانی ، خصوصاً سازمان ملل را از شرایط غیر قابل تحملی که رژیم ایران برای مردم ایران پدید آورده، به کلی منحرف کرده است. نزاع بر سر تعلیق غنی سازی اورانیوم نباید موجب فراموشی این نکته شود که انقلاب مردم ایران در سال 1979 اگرچه انقلابی مردمی بود اما به هیچ وجه به شکل گیری نظامی دموکراتیک و ملتزم به حقوق بشر نینجامید. دولت ایران، یک دولت بنیاد گرای مذهبی است که حوزه خصوصی را به رسمیت نمی شناسد ، جامعه مدنی را سرکوب و حقوق بشر را پایمال کرده و می کند . هزاران زندانی سیاسی در دهه اول انقلاب بدون حق دسترسی به دادرسی عادلانه اعدام شدند و دهها دگراندیش و دگرباش طی دهه دوم پس از انقلاب اسلامی ترور گردیدند. مطبوعات مستقل بی وقفه توقیف و روزنامه نگاران راهی زندانها می شوند. تمام سایت های اطلاع رسانی فیلتر می شود و کتاب ها یا اجازه انتشار نمی یابد یا پیش از انتشار به تیغ سانسور شدید سپرده می شود. زنان ایرانی در شرایط کاملاً نابرابر با مردان قرار دارند، و هنگامی که برابری حقوقی خود را مطالبه می کنند، به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به انواع فشارها و مجازاتهای غیر قانونی از جمله زندان محکوم می شوند. در دهه آغازین قرن بیست و یکم هنوز مجازات سنگسار(بدترین نوع شکنجه توأم با مرگ) از جمله مجازاتهایی است که مطابق قانون در حقّ پاره ای شهروندان ایرانی اعمال می شود. گروهی از معلمان ایرانی که برای بهبود وضعیت معیشتی خود دست به اعتراضاتی مدنی و مسالمت آمیز زده بوده اند، از کار اخراج شده اند، و شماری از آنها به مناطق دورافتاده تبعید و یا مظلومانه به زندان افکنده شده اند. کارگران ایرانی ازحق تشکیل اتحادیه های کارگری مستقل از دولت محروم اند. کارگرانی که برای احقاق حقوق صنفی خود تقاضای تأسیس اتحادیه های کارگری را دارند مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و به زندان افکنده می شوند. دانشجویان ایرانی طی سالهای گذشته بیشترین هزینه ها را راه دفاع از آزادی و حقوق بشر پرداخته اند. دستگاههای امنیتی وابسته به دولت از ورود جوانانی که منتقد عقاید رسمی حکومت اند به دانشگاهها جلوگیری می کند، و دانشجویانی که از صافی گزینشهای عقیدتی و سیاسی به سختی عبور می کنند و به دانشگاه راه می یابند حقّ هیچ گونه فعالیت ناقدانه مسالمت آمیز علیه دولت را ندارند، و در صورتی که فعالیتهای آنها مورد پسند صاحبان قدرت قرار نگیرد، از دانشگاه اخراج می شوند، و حتّی در بسیاری موارد به زندان افکنده می شوند. همچنین جمهوری اسلامی قریب به یک ربع قرن است که اساتید دگراندیش را از دانشگاهها اخراج کرده و همچنان می کند. از سوی دیگر، در زندانهای جمهوری اسلامی مخالفان را وادار می کنند که به جرائم ناکرده اعتراف و از آنها ابراز ندامت نمایند، و آن اعترافات ساختگی را که تحت فشار انجام پذیرفته است به شیوه های استالینیستی در رسانه های عمومی به نمایش می گذارند. در ایران انتخابات رقابتی ، عادلانه و منصفانه وجود ندارد، و به جای آن انتخاباتی فرمایشی و سرشار از تقلب برگزار می شود. و حتّی کسانی هم که به این شیوه فرمایشی به پارلمان و قوّه مجریه راه می یابند امکان و اختیاری برای تغییر و تحول ندارند. تمام اختیارات قانونی و فراقانونی در دست رهبر است که به شیوه سلاطین خودکامه بر حکومت حکم می راند.

آقای دبیر کل

آیا جنابعالی مطلع اید که در ایران منتقدان و دگراندیشان و دگرباشان قانوناً از " حق حیات " محروم هستند؟ مطابق ماده 226 قانون مجازات اسلامی و تبصره 2 ذیل بند ج قسمت ب ماده 295 همان قانون هر کس هر شهروندی را مهدورالدم تشخیص دهد حق دارد او را به قتل برساند.1 طی سالیان گذشته دگراندیشان و دگرباشان بسیاری با استناد به این ماده به قتل رسیده اند و جنایتکاران در دادگاهها تبرئه شده اند. در این شرایط هیچ دگرباش و دگراندیشی در ایران حق حیات ندارد. چون مطابق احکام فقهی و قوانین جمهوری اسلامی دایره " مهدور الدم" بسیار وسیع است.

آیا جنابعالی مطلع اید که در ایران نویسندگان قانوناً ممنوع القلم می شوند. مطابق تبصره 8 بند 2 ماده 9 قانون مطبوعات، نویسندگانی که به اتهام "تبلیغ علیه نظام" متهم شود ، تا آخر عمر "حق هیچ گونه فعالیت مطبوعاتی را ندارند". طی سالهای گذشته تعداد زیادی از نویسندگان و روزنامه نگاران در دادگاهها به اتهام تبلیغ علیه نظام محکوم شده اند. احکام دادگاهها حاکی از آن است که هرگونه انتقاد از نهادهای حکومتی تبلیغ علیه نظام محسوب می شود.

آقای دبیر کل

مردم ایران و نیروهای آزادیخواه ایرانی در شرایط دشواری زندگی می کنند. آنها به حمایت اخلاقی – معنوی آزادیخواهان جهان و دخالت مؤثر سازمان ملل نیاز دارند. ما حمله نظامی به ایران ، به هر دلیل و بهانه ای ، را رد می کنیم. و در عین حال، از شما و تمام روشنفکران و آزادیخواهان جهان تقاضا و انتظار داریم که حکومت ناقض حقوق بشر در ایران را اخلاقاً محکوم نمایید، و خصوصاً از شخص جنابعالی به عنوان دبیرکل سازمان ملل متوقعیم که در جهت ایفای وظیفه قانونی خود حکومت ایران را به واسطه نقض گسترده مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر، و نیز سایر تعهدات بین المللی اش در رابطه با حقوق بشر مورد شماتت و توبیخ قرار دهید. ما خصوصاً امیدواریم که با دخالت سریع جنابعالی تمام زندانیان سیاسی – عقیدتی ایران که روز به روز در شرایط دشوارتر و مصیبت باری تری قرار می گیرند از زندانها آزاد شوند . ملّت ایران از خود می پرسند که آیا شورای امنیت سازمان ملل فقط برای تعلیق غنی سازی اورانیوم قاطعیت و کارآیی دارد، اما زندگی مردم ایران که حقوق اساسی آنها روز به روز به نحو فزاینده مورد تعرض قرار می گیرد از منظر آن شورا مهم تلقی نمی شود؟ آزادی، دموکراسی، و حقوق بشر حق مسلم مردم ایران است. ما ایرانیان امیدواریم که سازمان ملل و نیز تمام نهادها و افراد مدافع دموکراسی و حقوق بشر حمایت خود را از جنبش آزادیخواهی و دمکراسی طلبی مردم ایران دریغ نکنند.

اکبر گنجی

18سپتامبر 2007

امضاءکنندگان نامه:

یورگن هابرماس
چارلز تیلور(دانشگاه مک گیل)
نوام چامسکی(دانشگاه ام.آی .تی)
رونالد دورکین(دانشگاه نیویورک)
رابرت بلا (دانشگاه کالیفرنیا،برکلی)
السدر مک اینتایر( دانشگاه نتردام)
اورهان پاموک (برنده ی جایزه نوبل ادبیات 2006)
جی.ام.کوتزی(برنده جایزه نوبل ادبیات 2003)
سآموس هآنی( برنده جایزه نوبل ادبیات1995)
ناداین گوردایمر(برنده جایزه نوبل ادبیات 1991)
مرید کوریگال-ناگیره (برنده جایزه صلح نوبل 1976)
امبرتو اکو( نویسنده ، ایتالیا)
ماریو وارگاس یوسا ( نویسنده، پرو)
ایزابل آلنده( رمان نویس، شیلی)
رابرت دال(دانشگاه ییل)
مایکل والتسر(دانشگاه پرینستون)
شیلا بن حبیب (دانشگاه ییل)
کرونل وست(دانشگاه پرینستون)
مایکل سندل( دانشگاه هاروارد)
اریک هابسباوم(کالج بیربک، دانشگاه لندن)
نانسی فریزر(دانشگاه نیواسکول)
فیلیپ پتیت (دانشگاه پرینستون)
اسلاوی ژیژک(دانشگاه لوبلیانا)
دانیل بل (دانشگاه سینگ هی یو)
نیکی کدی(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
مارشال برمن(دانشگاه شهر نیویورک)
هیلری پاتنام (دانشگاه هاروارد)
رابرت پاتنام(دانشگاه هاروارد)
آلن راین(دانشگاه اکسفورد)
زیگموند باومن(دانشگاه لیدز)
ریچارد جی. برنشتاین (دانشگاه نیواسکول)
نیکولاس ولستروف(دانشگاه ییل)
طلال اسد (دانشگاه شهر نیویورک)
جاشوا کوهن دانشگاه استنفورد)
اندرو آراتو( دانشگاه نیواسکول)
خوزه کوزونوا( دانشگاه نیواسکول)
چارلز تیلی(دانشگاه کلمبیا)
دیوید هلد (دانشگاه ال.اس.ای )
جوزف راز( دانشگاه کلمبیا)
کلاوس اوفه(دانشگاه هومبولت ، برلین)
اگسل هونت(دانشگاه فرانکفورت)
خالد ابوالفضل(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
نصر حامد ابوزید( دانشگاه لیدن)
عبداللهی النعیم (دانشگاه اموری)
سعد الدین ابراهیم(دانشگاه آمریکایی قاهره)
عبدالقادر طیب( دانشگاه کیپتاون)
زکیا سلیم(دانشگاه ایالت میشیگان)
استنلی هافمن(دانشگاه هاروارد)
هنری لوئیس گیتس (دانشگاه هاروارد)
چالرز اس. میر(دانشگاه هاروارد)
سارا روی(دانشگا هاروارد)
ویلیام ا. گراهام(دانشگاه هاروارد)
الین برنارد(دانشگاه هاروارد)
الکساندر کیسار(دانشگاه هاروارد)
فرید ایزاک(دانشگاه هاروارد)
هاروی کاکس(دانشگاه هاروارد)
عمران گورشی (دانشگاه هاروارد)
جان ترومپ بور(دانشگاه هاروارد)
ریچارد فالک(دانشگاه پرینستون)
کوامه آنتونی آپایا(دانشگاه پرینستون )
آلکساندر نهامز(دانشگاه پرینستون)
آنه ماری اسلاتر(دانشگاه پرینستون)
جفری استوت(دانشگاه پرینستون)
میرهام کانکلر(دانشگاه پرینستون)
پارسا کترجی(دانشگاه کلمبیا)
تاد گیتلن(دانشگاه کلمبیا)
اکیل بیلگرامی (دانشگاه کلمبیا)
ساشکیا ساسن(دانشگاه کلمبیا)
نادیا اوربیناتی(دانشگاه کلمبیا)
آرتور دانتو(دانشگاه کلمبیا)
کلودی لومینیتز(دانشگاه کلمبیا)
لیلا ابو لوقود( دانشگاه کلمبیا)
گااوری ویسواناتان(دانشگاه کلمبیا)
ویلیام ار.رف(دانشگاه کلمبیا)
آلفرد استپان(دانشگاه کلمبیا)
استفن هولمز(دانشگاه نیویورک)
تیموتی میچل(دانشگاه نیویورک)
تونی جوت ( دانشگاه نیویورک)
زکری لاکمن(دانشگاه نیویورک)
آدام پرتزورسکی (دانشگاه نیویورک)
دی پش چاکرابارتی(دانشگاه شیکاگو )
فرد دونر(دانشگاه شیکاگو)
مانوئلا کارنیرو دا کونها (دانشگاه شیکاگو)
جان اسپوزیتو(دانشگاه جورج تاون)
نورمن بیرباون(دانشگاه جورج تاون )
سامر شهاتا( دانشگاه جورج تاون )
جودیت تکر(دانشگاه جورج تاون)
جوآن راپاپورت(دانشگاه جرج تاون)
آریستید زولبرگ(دانشگاه نیو اسکول
ارجون آپادورایی(دانشگاه نیواسکول)
کورتنی یونگ(دانشگاه نیواسکول)
سیمون کریچلی(دانشگاه نیواسکول)
الزبیتا ماتینا(دانشگاه نیواسکول)
آلیس امسدن( دانشگاه ام. آی.تی)
استفن ون اورا( دانشگاه ام.آی.تی)
شارون استنتون راسل(ام.آی.تی)
آوی شلام ( دانشگاه اکسفورد)
ریچارد کاپلان( دانشگاه اکسفورد)
آلن مک فارلن ( دانشگاه کمبریج)
ارنستو لکلاو(دانشگاه اسکس، انگلیس)
جان کین(دانشگاه وست مینستر، لندن)
ماری کالدور(دانشگاه ال.اس.ای لندن)
پاول گیل روی(مدرسه اقتصادی لندن)
ریچارد سنت(مدرسه اقتصادی لندن)
لزلی اسکلر(مدرسه اقتصادی و سیاسی لندن)
سامی زوبیدا(بیربک کالج، دانشگاه لندن)
ضیا الدین سردار(دانشگاه شهر لندن)
روآن جایاشکارا(ویراستار ایندکس آنسن شیپ،لندن)
یان آرت شولت(دانشگاه وارویک، انگلیس)
مارتین شاو(دانشگاه ساسکس، انگلیس)
کریستوفر نوریس( دانشگاه کاردیف، انگلیس)
سایمن تورمی(دانشگاه ناتینگهام، انگلیس)
طارق مودود(دانشگاه بریستول،انگلیس)
کولین رووات(دانشگاه برمینگ هم ، انگلیس )
وینا داس ( دانشگاه جان هاپکینز)
ویلیام کونلی (دانشگاه جان هاپکینز)
ریچارد ولین(دانشگاه شهر نیویورک)
استنلی آرونو ویتز(دانشگاه شهر نیویورک)
فرد دالمایر(دانشگاه نتردام)
شریف باسیونی(دانشگاه دپال)
بنیامین باربر(دانشگاه مریلند)
آریل دورف من ( دانشگاه دوک)
هاوارد زین(دانشگاه بستون)
استفن لوئیس )دانشگاه مک مستر)
مایکل بروبی(دانشگاه ایالت پنسیلوانیا)
استیون نادلر(دانشگاه ویسکانسین)
شنتال موفه (دانشگاه وسمینستر)
اشلی بمبه(دانشگاه ویتواتراسلند، افریقای جنوبی)
دیک هاوارد(دانشگاه استونی بروک)
رونالد آرنسون(دانشگاه ایالت وین استیت)
مارک کینگ ول(دانشگاه تورنتو)
ازیوماردی عزرا(دانشگاه اسلامی شریف هدایة الله، جاکارتا)
دیوید شوویک کارت (دانشگاه لا یولا، شیکاگو)
یوهان کول(دانشگاه میشیگان)
کارلوس فورمنت
رونالد باینر(دانشگاه تورنتو)
دیوید ای. استنارد(دانشگاه هاوایی)
مورات بلگی(دانشگاه بیلگی، استانبول ترکیه)
توماس مک کارتی(دانشگاه ییل)
داگلاس کاسل(دانشگاه نتردام)
نیلوفر پذیرا( رئیس پن کانادا)
مارتین اسپادا(دانشگاه ماساچوست)
داگلاس کلنر(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
ویلیام شپرد(دانشگاه کانتربری ، نیوزلند)
دیوید اینگرام(دانشگاه لویالای شیکاگو)
گاوین کیچینگ( دانشگاه نیوست ولز، استرالیا)
جول راجرز(دانشگاه ویسکانسی)
کارل باگس(دانشگاه ملی لس آنجلس)
احمد رشید(روزنامه نگار لاهور)
داگلاس آلن(دانشگاه مین)
توماس کینان(کالج بارد)
رفیا زکریا(دانشگاه ایندانا)
شادیا دروری(دانشگاه رجانا،کانادا)
وینی لال(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
ملسا ویلیامز( دانشگاه تورنتو)
ساندرا بارتکی(دانشگاه الینویز شیکاگو)
توماس شیهن(دانشگاه استنفورد)
جیمز توله(دانشگاه ویکتوریا)
آسما افسرالدین(دانشگاه نتردام)
ریک سالوتین(ستون نویس گلوب اندمیل، تورنتو)
مارتین بک ماتوشتیک(دانشگاه پردو)
استفن زونز(دانشگاه سانفرانسیسکو)
استفن کینزر(دانشگاه نورث وسترن)
جیمز ریلی(دانشگاه تورنتو)
عایشه جلال(دانشگاه تافت)
اسماعیل پونه والا(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
الیزابت هورد(دانشگاه نورث وسترن)
مایکل مان(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
پاتریشیا اسپرینگ بورگ(دانشگاه آزاد بلزانو، ایتالیا)
هنری مان سون(دانشگاه مین)
چارلز کورزمن(دانشگاه کارولینای شمالی)
استادیس، ن. کالی واس(دانشگاه ییل)
ماری آن تترالت(دانشگاه ترینیتی، تگزاس)
روبرت جنسن(دانشگاه تگزاس در آستین)
رشید بگ(دانشگاه استلنبوچ،آفریقای جنوبی)
روکسان ال. ایبن(کالج وز لی )
پیتر منداویل(دانشگاه جورج میسن)
ادوارد فریدمن (دانشگاه ویسکانسین)
اینگرید متسون(دانشگاه هاردفورد)
مقتدر خان (دانشگاه دلاور)
دونکن اویسن(دانشگاه سیدنی، استرالیا)
میشل براوز(دانشگاه ریک فورست)
رونالد جی. هیل(دانشگاه دوبلین، ایرلند)
گرگوری بائوم(دانشگاه مک گیل)
تامارا سان(کالج ویلیام و مری، ویرجینیا)
صبا محمود(دانشگاه کالیفرنیا، برکلی)
مارک یورگنزمایر(دانشگاه کالیفرنیا،سانتا باربارا)
لوکاس سوین(کالج دارموت)
چارلز باترورس(دانشگاه مریلند)
کرول پیتمن (دانشگاه کاردیف)
امریتا باسو(کالج آمهرست)
فاواز گرگز(کالج سارا لورنز)
یونگ- باک کیم(دانشگاه آسیا پاسفیک)
آن نورتون(دانشگاه پنسیلوانیا)
سیسیلیا لینچ(دانشگاه کالیفرنیا، ایرواین)
سوزان باک – مورس( دانشگاه کورنل)
حاجیت بورر(دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
دنیس جی. اشمیت (دانشگاه ایالتی پن)
جان راستون شائول( نویسنده ، کانادا)
کوری برت اشنایدر(دانشگاه بران)
تیمور کوران(دانشگاه دوک)
پاول چامبرز(دانشگاه گلامگورن)
روبرت ار. ویلیامز(دانشگاه الیانو شیکاگو)
نیکولاس زنوس(دانشگاه ماساچوست)
دبلیو. دی. هارت(دانشگاه الیانو شیکاگو)
لوئیس آنتونی(دانشگاه ماساچوست)
راما مانتنا(دانشگاه الیانو شیکاگو)
سام بلاک( دانشگاه سیمون فراسر،کانادا)
جنویو فوجی جانسن(دانشگاه سیمون فراسر،کانادا)
شلی دین(کالج بودون)
کر گ کامپل (دانشگاه ادوارد)
مونا ال گباشی(کالج برنارد)
جاکو استوبل( دانشگاه تئولوژی ،تنسی)
دیوید مدنیکوف(دانشگاه ماساچوست)
ار. ایی.جنینگز(دانشگاه سیمون فراسر،کانادا)
ولید مبارک( دانشگاه آمریکایی لبنان)
نیکلا پرات ( دانشگاه اینگلیای شرقی)
یورلیکا مارتین سون( دانشگاه علوم و تکنولوژی،نروژ)
جیلیان شودلر ( دانشگاه ماسوچوست)
رابرت لی ( کالج کلرادو )
متو گاتمن(دانشگاه بران)
لوئیس کانتوری(دانشگاه مریلند)
کاترین لوتز(دانشگاه بران)
عزّالدین لایاچی(دانشگاه جونز)
کاتارزینا جارکا (دانشگاه جولونیان ،لهستان)
چ.سی. اریک میدل فورت(دانشگاه ورجینیا)
ادموند برک( دانشگاه کالیفرنیا)
مایکل اوربان( دانشگاه کالیفرنیا)
سوزان مولر(دانشگاه مریلند)
لوری جی.سیرز(دانشگاه واشینگتن)
مارگریت لوی(دانشگاه واشینگتن)
ابراهیم موسی(دانشگاه دوک)
رابرت وار(دانشگاه کالگری،کانادا)
جان انتلیز(دانشگاه فردهم)
جوآن لینز(دانشگاه ییل)
مالیش رودون(نویسنده ،اسکاتلند)
چارلز دربر(کالج بوستون)
ماتیو اونجلیستا(دانشگاه کورنل)
کارول گولد( دانشگاه تمپل)
نوبر هاوسپیان(دانشگاه چپمن)
بتینا آودکر( دانشگاه کالیفرنیا)
یان ندرن وین پیترز(دانشگاه الینیوس)
آدو شوکلنک(دانشگاه کوئینز)
الیستایر م. ماکلود ( دانشگاه کوئینز)
نانسی گالاکر (دانشگاه کالیفرنیا)
جیمی مایرفیلد(دانشگاه واشنگتن)
ویلیام .ا جیمزسون( کالج بوستون)
مایکل گلدمن(دانشگاه مینی سوتا )
کون کوچ (دانشگاه لیدن)
مورتن وینستون ( کالج نیوجرسی)
مایکل پری ( دانشگاه اموری)
تونی اسمیت ( دانشگاه تافت)
دبلیو. ریچارد بوند(دانشگاه براک ،کانادا)
آدری کوسروف ( کالج مایکل)
نسیم مانادوکارن(دانشگاه دالهوسی،کانادا)
جاستین تی والد( دانشگاه سانفرانسیسکو)
استا اسوینسدتر( دانشگاه سانفرانسیسکو)
فیزی بابن( دانشگاه ترنت،کانادا)
بورلی میلتون- ادواردز(دانشگاه کوئینز بلفاست)
اود حلبی (دانشگاه رایت استیس)
آرتور گلداسمیت(دانشگاه پن استیت)
پیتر ریلتون( دانشگاه میشیگان )
نامی کلین ( نویسنده ، کانادا)
پاول آرتس( دانشگاه آمستردام)
توماس مرتز(دانشگاه کالیفرنیا،لس آنجلس)
ساموئل ریک لس(دانشگاه کالیفرنیا، ساندیاگو)
آدام هاش چایلد ( نویسنده ، آمریکا)
خاخام مایکل لرنر( ویراستار،مجله چکون)
آشیس ناندی ( مرکز مطالعات کشورهای در حال توسعه، هندوستان )
دبلیو.جی.تی. میچل(ویراستار مجله پژوهش انتقادی)
روبرت بویرز(ویراستار سلاما گوندی)
جو ساکو( نویسنده )
آدام شاتز(مجله نیشن)
مارکوس راسکین(موسسه مطالعات سیاسی)
استفن اریک برونر(دانشگاه روتگرز،نیوجرسی)
کاتا پولیت(مجله نیشن)
چارلز گلاس(نویسنده،پاریس) ماتیو
راس چایلد(سردبیر مجله پروگرسز)
آنتونی بارنت(مجله اپن دموکراسی)
جاناتان روزنبام( منتقد فیلم، شیکاگو ریدر)
مایکل تامسون(مجله لوگوس)
ایان ویلیامز(گاردین، ستون نویس آن لاین)
مایکل توماسکی(ویراستار،گاردین امریکا)
دانیل بورن(ویراستار،کامن رویو)
دوسن ولیک کوویچ (نویسنده ،بلگراد)
کریس تون سینگ)پژوهشگر خاورمیانه)
فرانک بارنابی(ویراستار مجله بین المللی حقوق بشر)
انریکو کرزو(ویراستار مجله لیبرال، مکزیکوسیتی)
حسین ایبیش(موسسه حالا سلام مقصود، واشگتن)
کرگ کالون(رئیس موسسه تحقیقات علوم اجتماعی)
حمزه یوسف( موسسه زیتونه، سانفرانسیسکو )
زینپ اریکانلی(موسسه مطالعات سیاسی، فرانسه)
آدام میکنیک( نویسنده، لهستان)
دنی پاستل(نویسنده،آمریکا)
مریم سی. سعید(همسر ادوارد سعید)
ریک سالوتین(ستون نویس گلوب اندمیل، تورنتو)
ریک سالوتین(ستون نویس گلوب اندمیل، تورنتو)
کریس هجز (نویسنده ،آمریکا)
نورمن فینکل اشتین(دگر اندیش یهودی )
ادواردو گالیآنو(نویسنده، اروگوئه)