آیا زمان تغییر سیاست خارجی کشتیبان بیش از چهل ساله نظام مقدس فرا نرسیده است ؟
در روز پنجشنیه 13 مردادماه 1399در میان شگفتی بسیاری از اهل سیاست در جمهوری اسلامی خبر عادی سازی روابط میان دو کشور امارات متحده عربی و اسرائیل اعلام شد. انتشار این خبر واکنش های مختلفی در میان مقامات نظام جمهوری اسلامی را برانگیخت تا اینکه امروزدوشنبه دهم شهریور 1399 خبر دیگری انتشار یافت که اولین پرواز هواپیمای مسافر بری اسرائیل ، تل اویو را به مقصد ابوظبی ترک کرده وبرای اولین بار با عبور از آسمان عربستان سعودی در ابوظبی به زمین خواهد نشست.
این همکاریها سر آعاز همکاری های وسیع تری میان اسرائیل و کشور های عربی و آغاز تحقق رؤیای شیمون پرز سیاستمدار کارکشته اسرائیلی و رئیس جمهور اسبق آن کشور می باشد .
او در زمان خودش مطرح کرد که آینده خاورمیانه ترکیبی از ثروت کشورهای نفت خیر عربی ، تکنولوژی و قدرت لابیگری اسرائیل درکشور های غربی وبالاخره بازار بزرگ مصرف در کشور های عربی و بطور کلی خاورمیانه و شمال افریقا خواهد بود .
این روند علیرغم سیاست خاورمیانه ای نظام جمهوری اسلامی از بدو استقرار تا امروز است.از روزی که روز قدس برای مقابله با اشغال سرزمین های فلسطینی بوسیله اسرائیل پایه گذاری شد تا اینکه ملت یکپارچه فلسطین را به فلسطینی های مسلمان و غیر مسلمان و عضو مقاومت ارزیابی کرده ، پول و اسلحه را در اختیار آنان قرار دادند تا بوجود آوردن سازمانهای مسلح شیعه و کشور های خط مقدم جبهه و بعبارت دیگر تعریف عمق استرتژیک نظام جمهوری اسلامی ، با هزینه های مالی کمر شکن و از دست دادن نیروهای انسانی از ملیت های مختلف ، ایرانی ، پاکستانی ، افغانستانی و ... همراه بوده است.
این درحالی است که مقابله با تجاوزات اسرائیل ، راههای دیگری هم از جمله تکیه براجرای قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل علیه سیاست های اشغالگرانه اسرائیل وجود داشت که نه تنها اینهمه هزینه را برگرده مردم ایران تحمیل نمی کرد و ایران را در تحریم های کمر شکن قرار نمی داد بلکه می توانست با نیروی آزاد شده مردمی در ایران بعد از 22 بهمن ماه 1357 وهمراهی و همکاری بسیاری از کشور های جهان که معتقد به قوانی بین المللی بودند برای مقابله با آن تجاوزات ، بسیار بسیار مؤثر تر عمل نماید.
این مساله را بسیاری از ایراندوستان ژرف نگر ازسیاسیون و روحانیون روشن بین از همان ابتدای استقرار نظام متذکر می شدند اما بگوش حکومتگران تازه به قدرت رسیده که تشنه انحصار قدرت و ثروت بودند فرو نرفت زیرا متاسفانه مقامات نظام از همان ابتدا با سوء استفاده از ابزار دین و احساسات مذهبی افراد جامعه ، کوشش کردند در میان مخاطبان خود ، گروهی را انتخاب نماید که میان نوشتن کلمه « مار » و کشیدن « عکس مار » ، « عکس مار » را انتخاب می کنند ، سیاستی که تا امروز ادامه یافته و کشور را به لبه پرتگاه و فروپاشی رسانده و گرفتار نکبتی کرده است که همه با پوست و گوشتشان احساس می کنند .
بنابراین ، این روند در دوسو ، حرکت ایران در راستای سیاست نابودی اسرائیل در سراشیبی از یک سو و روند حرکت عادی سازی کشور اسرائیل با کشور های عربی در حال شکوفائی از دیگر سو، آغاز شده است.
مساله اینست که مقامات تصمیم گیر نظام در برابر شروع این روند قصد دارند هنوز سرسختی نشان داده ، تصور می کنند هنوز می توانند با پخش پول و اسلحه در میان عده ای از جوانان مسلمان ، تاریخ از میان رفتن کشورهائی که عضو سازمان ملل می باشند را به جلو بیندازند ؟ یا اینکه عقلانیتی در میان تصمیم گیرندگان نظام بوجود آمده که شکست سیاست خارجی نظام را که بیش از چهل ساله شده است را بپذیند و برای کشتی به گل نشسته خود ، سیاست دگری عرضه کنند ؟
مجید هوشیار
تاريخ انتشار در سايت سازمان سوسياليستهای ايران ـ سوسیالیستهای طرفدار راه مصدق درروز سه شنبه ١١ شهریور ۱۳۹۹ / اول سپتامبر ٢٠٢٠
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ