آنچه برای من جالبتر است اینست كه در سال ۱۳۸۴، من بارها احضار، بازجویی و تهدید شدم، وقتی تاثیری نكرد، ناگهان این آقایان حمله نرم افزاری را به من آغاز كردند، سایت هایشان همگی هماهنگ با هم من را تحریم كردند و مطالب من را برداشتند و از آن سال به بعد هیچ یك از مطالب من را انتشار ندادند مگر اینكه در هجو من می بود. وقتی آن هم تاثیری نكرد، جمهوری اسلامی من را دستگیر و زندانی كرد.

دوباره در سال ۱۳۸۶، چون آدم نشده بودم بارها تهدید شدم، حتا یك تهدید را كه رسانه ای شده بود آقایان به استهزا گرفتند كه ساختگی بوده؛ وقتی اینها هیچ تاثیری نكرد، ناگهان این آقایان حمله نرم افزاری را به من آغاز كردند. این بار هم حملات آنان بی تاثیر بود و در پی آن من دستگیر و زندانی شدم. حتا هنگامی كه در زندان بودم، آقایان دست برنداشتند و مقاله هایی علیه من نوشتند و من را به اسراییل و امریكا و شیطان رجیم وابسته كردند. جالب اینكه حتا جوانانی را كه این حملات نرم افزاری را انتقاد می كردند یا پاسخ می دادند، احضار، تهدید یا زندان كردند.

امروز هم من خیلی نگرانم كه چون تهدیدهایی مستقیم و غیرمستقیمی كه دریافت كرده ام مبنی بر احتمال حمله به خانه ام و هشدار كه محكوم به ۶ تا ۳۶ سال زندان خواهم شد، تاثیر چندانی نكرده، این آقایان برای سومین بار حمله نرم افزاری جدیدی را علیه من آغاز كرده اند. ترس من اینست كه چون اینهم بی اثر خواهد بود، بزودی دستگیر و زندانی شوم. بنابراین، از دوستان و جوانانی كه به من لطف دارند درخواست می كنم كه برای امنیت خودشان هم كه شده به هجویات پاسخ ندهند.

در دوره گذشته حملات آقایان، من در وبلاگ خود پیام دادم كه لازم نیست از سو‍ژه های پیش افتاده علیه من استفاده كنند؛ اگر با من تماس بگیرند من چنان سوژه های آبداری علیه خودم به آنها خواهم داد كه سالها بتوانند خود را مشغول و خوانندگان را سرگرم كنند، چون من چیزهای بد بیشتری را از خودم می دانم تا آنها. در پایان سالگرد قتل برادرم را با تیرباران بدست جمهوری اسلامی به آقایان تبریك میگویم، می توانند از استخوانهایش انتقاد كنند.

با گرامیداشت

 تهران – ۳ بهمن ۱۳۸۹