|
نشريه اينترنتی جنبش سوسياليستی آرشيو
تو
|
|
آدرس لینک به این صفحه در سايت سازمان سوسياليستهای ايران: ـ http://www.ois-iran.com/2009/aban-1388/ois-iran-4795-ostad_adib_boromand-shahadate_dr_fatemie.htm |
شهادت دکتر سید حسین فاطمی ـ استاد عبدالعلی اديب برومند
بـيـرون نـمي‌رود زدلــم داغ آن عـزيــز
داغ كــسي كـه خاطرم از مرگ او فسرد!
داغ شهيدِ خفته به خوني كـه در غـمـش
جانم به لب رسيد و غم از دل به در نبرد!
فــرخندهِ كيش مــردِ جواني دلـيـر بـود
دلــدادة بــزرگــي و ســالاري وطــن!
سرمست جـام همت و ايمان و اعـتـقـاد
هــمـگــامِ رهبران به هواداري وطـــن!
كـــوشيد بـــا ارادة سـتـوار و آهــنـين
در راه طـــرد دشــمــن و قطع اياديَش!
با كلكِ حق‌نويس نوشت آنچه بود راست
در حــق ملت و عــلــلِ نــامــردايَش!
تــــا بــود در كَفَش قلمي تند و حق‌نگار
مـطـلب نـوشت در پي تعيين سرنوشت!
چـــون شد وزير، بـــارِ قدم بر قلم فزود
در كـفّـة مـبــارزه سنگي تــمـام هِشت!
دانست چــيـست ماهيت فـكـرِ بــاخـتـر
در بسطِ قــدرت از پـي تسخير خاوران!
زيــن رو فشرد پــاي در اخــراج اَجـنبي
زايـــــران زمين كه هست كُنام دلاوران!
چـــون پشتِ ســر نـهـاد شبيخون شاه را
در آن سه روزِ حـــادثه انگــيز فتنه‌زاي!
گـفـت آنـچـه بـود در خور شاهِ پليدخوي
با خَلق پرخروش، دژم حال و خسته‌ناي!
وآنــگـه كــه بــازگـشت شـه اجنبي پناه
با دست خــــارجي زهزيمت به آشيان!
كــرد آنـچـه كــرد بـر همه آزادگان ستم
ليك اين به جان نيافت در آن ماجرا امان
صبحي‌ست نيمه روشن ومردي پريده رنگ
بيــمــار و زارو خسته ولي با ثبات كوه!
از محــبس آوَردندش و در چهره‌اش پديد
آيــات ســربـلنـدي و والايـي و شكوه!
يــكبــار خـــورده تـيـر زدستِ «فدائيان»
يك بـــار نيز ضـربت چاقوي بي مُخي!(۱)
در پيــكـرش نـمــانده دگـر پاره‌اي رمق
يك چــنـــد بوده همدم آهي و آوُخي!
در بــامــداد سـرد و غم افرايي اين چنين
بــيــمــار را بــه مقتلِ آزادگان بــرند!
«سيّــد حسـيـن فـــاطمي» آن زنده نام را
بــا حالِ تب بـــه جوخه اعدام بسپرند!
گـفـتـند عـفــو خويش زدرگاه شه بخواه
تـــا وارهـــي زكشته شــدن در پناه او!
گفتا كه هرگز اين نكنم، به كه جان خويش
بـــهــر وطـــن سپارم و ميرم به راه او!
بــيــمار بركشد سرو يك لحظه خويش را
ســتــوار وانــمــايد و خرسند و رادفر!
هــرگـــز بـه خويشتن ندهد راه، وحشتي
كــز رازِ جـــاودانه شدن، هست با خبر!
دانـد كه خون اوست درين خشكسالِ رشد
كــآرد نـهــال نهضت ملي به برگ و بر!
زيـــن روي تن به مرگ دهد با رضاي دل
تــا خـــود كـند حقـيقت ايثار، جلوه‌گر!
دانــد كـه چند لحظه دگر بيش زنده نيست
آرد بــه يـــاد، كودك شيرين زبان و زن!
لرزد دمــي به خويش وليك از پــي هدف
ستـوار و خنده روي كند ترك جان و تن!
رخـصـت نـمـي‌دهد كـــه ببندند چشم او
فـــريــاد مـــي‌زند «شـه جـلّاد مرده باد»
«آن كس كــه نـــام نيك «مصدق» كند تباه
نـــامش زكـــارنامة هــستي ستــرده باد»
در خـــون كشـند پـيـكر آن بـــي‌گـناه را
كــــو عاشق است عاشق ايران پر سكون!
فــريادِ «زنــده باد وطن» ســر دهـد زجان
آنــجا كه لاله‌گون كند اين خاك را زخون!
نـامـش «حسين» بود و به سان نياي خويش
پــيــش «يــزيـد» عصر به تسليم تن نداد!
در خـــون تپيد و شد به قدمگاهِ حق شهيد
ســـر جــز به راه ملت و عشق وطن نداد!
۱ – مقصود شعبان جعفري معروف به شعبان بي مخ است
تاريخ انتشار در سايت سازمان سوسياليستهای ايران ـ سوسیالیستهای طرفدار راه مصدق در آبان ١١٣٨٨
درهمین رابطه
ـــ مجموعه ای از مقالات در باره سالگرد اعدام دکتر سيد حسين فاطمی