از مقاومت و مبارزه عادلانه مردم فلسطين پشتيبانی کنيم

غروب روز شنبه ۱۴ دی ماه برابر ۳ ژانويه نيروهای زمينی ارتش اسراييل وارد غزه شده و حملاتی که از روز جمعه ۲٦ دسامبر، با بمباران هوائی مردم بی دفاع غزه آغاز شده بود وارد مرحله جنگ زمينی شده است. بهدنبال يک هفته بمباران مداوم و دو روز جنگ زمينی، تا کنون بيش از ۵۰۰ فلسطينی، که بسيارشان زن و کودک هستند، کشته شده و بيش از ۲۵۰۰ نفر زخمی شده اند.
بهانه دولت اسرائيل برای اين تهاجم شديد به نوار غزه، پرتاب خمپاره و راکت توسط شاخه نظامی حماس از غزه به داخل شهرک های يهودی نشين است. ابعاد حمله نظامی اسرائيل در مقابل راکت های فلسطينی به هيچ وجه قابل توضيح نيست و بسياری از سازمان های مدافع حقوق بشر و دولت های جهان اين تهاجم اسرائيل را محکوم کرده و خواستار قطع بمباران ها شده اند.
روز چهاشنبه ۳۱ دسامبر، ليبی از جانب اتحاديه عرب پيش نويس قطعنامهای را مبنی قطح بمبارانها توسط اسرائيل، به شورای امنيت ارائه کرد که توسط نماينده امريکا رد شد. آمريکا پيشنويس اين قطعنامه را به دليل „نامتوازن“ و „يکسويه“ بودن رد کرد. واشينگتن میگويد: در پيشنويسی که ليبی به شورای امنيت ارائه کرده، از حماس خواسته نشده است که پرتاب راکت به جنوب اسرائيل را متوقف کند. اين موضع شورای امنيت، دولت اشغالگر اسرائيل و نيروی نظامی پرقدرت آن را با مقاومت مردم تحت اشغال در يک کفه ترازو قرار میدهد و میخواهد تا اين دو نيروی نابرابر، تعهدی برابر برای پايان دادن به حمله نظامی اسرائيل بدهند.
اکنون سالها است که دولت اسرائيل با نقض حقوق بشر و عدم پایبندی به معاهدات بينالمللی و بیجواب گذاشتن مصوبات سازمان ملل، به اشغال سرزمينهای فلسطينی ادامه داده و هرنوع تحقير و فشاری را بر مردم فلسطين روا میدارد. ادامه ساختن شهرکهای يهودینشين در زمينهای اشغالی، کشيدن ديوار مرتفع و جدا کردن محلات فلسطينی، ايجاد پستهای بازرسی و تفتيش بيشتر، محاصره اقتصادی مناطق فلسطينینشين به بهانه های واهی و تحميل فشار اقتصادی کمرشکن به مردم محروم اين مناطق، قطع برق و آب و جلوگيری از رسيدن مواد اوليه و دارو مورد نياز مردم، هر يک گوشهای از سياستهای ضد انسانی حکومت اسرائيل برعليه مردم فلسطين است.
يقينا دولت اسرائيل بدون پشتيبانی قدرتهای جهانی و در راس آنها امريکا، امکان پيشبرد چنين سياستهايی را نمیيافت. در طول شصت سالی که از تاسيس دولت اسرائيل میگذرد، زمانی نبوده است که امريکا و متحدين اروپائيش چشم بر نقض حقوق بشر و سياستهای توسعه طلبانه اسرائيل نبندند و تنها به دادن اعلاميه های بیخاصيت و موضعگيری های دوپهلو بسنده نکنند.
دولتهای مختلف اسرائيل در طول شصت سال گذشته عمدتا به تعهدات خود پایبند نبودهاند و محور اصلی سياستهايشان، ناديده گرفتن حقوق مردم فلسطين، بيرون راندن و محدود کردن آنان و اشغال زمينهايشان و در نهايت، حل کردن آنها در „اسرائيل بزرگ“ به عنوان شهروند درجه دوم بوده است. در مقابل اين اقدامات تجاوزگرانه، مقاومت مردم فلسطين و تشکيل جبهه آزاديبخش فلسطين مانع اصلی بر سر راه اجرای اين سياستها بوده است.
تحولات اخير در جهان و قدرتگيری جريانات مذهبی در منطقه خاورميانه، عملا به اسرائيل بعنوان يک متحد قابل اعتماد قدرتهای جهانی در اين منطقه موقعيت ويژهای بخشيده و در واقع اسرائيل موفق شده است تا خود را به عنوان همپيمان غيرقابل حذف قدرتهای جهانی برای کنترل منطقه خاورميانه تثبيت کند. بیدليل نيست که اکنون عليرغم مخالفت وسيع افکار عمومی جهان با سياستهای ضد انسانی و جنايت عليه بشريت دولت اسرائيل، اين دولت بدون هيچ نگرانی و با اطمينان از پشتيبانی امريکا و متحدين اروپائیاش، به حل مسئله فلسطين از طريق حذف صورت مسئله ادامه میدهد.
تلاشهای صلحطلبانه کنفرانس اسلو و چندين کنفرانس و اقدامات بعدی و از جمله „نقشه راه“، يکی پس از ديگری بی نتيجه باقی ماند. در حالی که جنبش فلسطين با اميد به اين اقدامات، تلاش کرد تا راهی برای خاتمه دادن به جنگ چندين دهه و برقراری صلح و تشکيل دولت مستقل فلسطين بگشايد، دولت اسرائيل با در پيشگرفتن سياست وقتکشی و عدم پایبندی به تعهدات خود، عملا موقعيت را برای رهبران فلسطين و جنبش مقاومت فلسطين پيچيده کرد و شکاف در صفوف جنبش فلسطين را دامن زد. وقت کشی و بینتيجه ماندن اقدامات ديپلماتيک برای حل مسئله فلسطين، به همراه فساد و بیلياقتی دستگاه اداری حکومت خودمختار فلسطين، عملا به تقويت جريانات مذهبی- ارتجاعی و از جمله حماس ياری رساند و به اين جريانات امکان داد تا با انتقاد به سياستهای دولت محمود عباس، عمليات نظامی عليه اسرائيل و از جمله عمليات انتحاری و پرتاب راکت به شهرکهای يهودینشين را از سر گيرند. در چنين وضعيتی نيروهای لائيک، دمکرات و عدالتخواه فلسطينی از دو سو مورد فشار واقع شده و تضعيف گرديدند. همزمان، رژيمهای مذهبی ضد دمکراتيک منطقه و بويژه رژيم جمهوری اسلامی هم بيشتر به دخالتگری پرداخته و آتش بيار معرکه شدهاند.
دولت اسرائيل از اين موقعيت کمال استفاده را کرده و با عمده کردن عمليات نظامی حماس، مسئله فلسطين را تحت شعاع حل مسئله حماس قرار داد. شرائط جهانی پس از ۱۱ سپتامبر نيز به پيشبرد اين سياست در افکار عمومی کمک کرده است.
اسرائيل به همراه امريکا با عدم پذيرش نتيجه انتخابات ژوئن ۲۰۰٦، که به اعتراف ناظران بينالمللی کاملا دمکراتيک برگزار شده بود، عملا تشکيل دولت ائتلافی الفتح و حماس را با بن بست مواجه کردند. کشورهای اروپايی نيز، زير فشار امريکا، از پرداخت کمکهای مالی که متعهد شده بودند خودداری کردند. تداوم اين سياست به تشديد بحران اجتماعی- اقتصادی در سرزمينهای اشغالی انجاميد و اختلاف درون دولت خودمختار را تشديد کرد بطوری که حکومت خودگردان عملا به دو بخش رقيب، حماس در غزه و الفتح در کناره غربی رود اردن، تقسيم گرديد و آنچه اسرائيل در پی آن بود حاصل شد.
اسرائيل نوار غزه را محاصره کرده و عليرغم آتش بس ششماهه از سوی حماس، اين محاصره را ادامه داد. اکنون نيز بهدنبال آغاز راکتپرانی حماس، تهاجم همه جانبه خود را آغاز کرده است. هدف اسرائيل از اين حمله نظامی تضعيف هرچه بيشتر مقاومت فلسطين، تقليل آن به اقدامات تروريستی و جدا کردن اکثريت مردم فلسطين از سازمانهای سياسی اين جنبش است. با تضعيف جنبش فلسطين، راه برای مذاکره جداگانه با گروههای سياسی فلسطينی و دادن چند امتياز کوچک در مقابل پايان دادن به مقاومت مردم فلسطين، باز خواهد شد.
اما چنان که تجربه تاريخ و تجربه دهه های گذشته به روشنی نشان داده است، به رغم همه جنايات و تجاوزات رژيم اسرائيل، جنبش مقاومت و حقطلبانه مردم فلسطين برای دفاع از سرزمين، حق تعيين سرنوشت و تشکيل دولت مستقل خود و تامين صلح، از پای نيفتاده و راه خود را ادامه خواهند داد.
کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران همصدا با مردم فلسطين و نيروهای دمکرات و آزاديخواه در سراسر جهان، خواهان توقف اين جنگ خونين و خروج سربازان اسرائيلی از نوار غزه و سرزمينهای اشغالی میباشد. پشتيبانی نيروهای طرفدار آزادی و عدالت و افکار عمومی جهان از اين مقاومت و مبارزه عادلانه مردم فلسطين، امروز بيش از پيش ضرورت میيابد.

کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
۱٦ دی ۱۳٨۷- ۵ ژانويه ۲۰۰۹