روح سیاه در کالبد سفید

چرا هیلاری کلینتون کنار نمی رود ؟

منیر طه

« می دانید ، همسر من نامزدیِ 1992 را تمام نکرد تا دور اول انتخابات کالیفرنیا را در اواسط جون برد . درست ؟ همۀ ما به خاطر داریم بابی کندی در ماه جون (1986) در کالیفرنیا به قتل رسید ..... » .

  این پندار و گفتار ناپاک و این امید و انتظار وحشتناک را به وسوسۀ هیولای سیاهی که در زیر پوست سفیدش گسترده است ، جمعه ، 23 ماه می ، گستاخانه و به نادانی تحویل هیئت تحریریۀ روزنامۀ آرگوس لیدر می دهد و بهت و شگفت بینندگان و انتقاد و های و هوی رسانه ها را فراهم می آورد .

  پس از آن زبان درازی شوم و بعداز به آب دادنِ این خرزهرۀ مسموم به نوعی خود را تبرئه می کند و آنهمه را به حساب بیماری تد کندی که فکر و حواسش را اشغال کرده است می گذارد بی آنکه از رقیب انتخاباتی و خانوادۀ کندی عذرخواهی کند . ولی این نخستین بار نیست و شاید آخرین بار هم نباشد که هیلاری کلینتون کابوس پیروزیش را به کشته شدن رابرت کندی پیوند می زند و آن را به بیماری تد کندی ارتباط می دهد . که در ششم مارچ در گفتگو با مجلۀ تایم ، و در هفتم می بعداز انتخابات ایندیانا ، و در وست ویرجینیا همین کابوس را جایی با یادآوری پیروزی دردناک بابی کندی و جایی با به خاطر آوردن قتل او تحویل هوادارانش داده است یعنی زمانی که هنوز بیماری سناتور کندی مطرح نیست و هیلاری همچنان در نومیدی چشم به راهِ حادثه است تا به عنوان میراث کلینتون در کاخ سپید مستقر شود . بنا و نمای سپیدی که به جرم دست درازی و تجاوز سرنشینانش به خاک و آبادی دیگران ، ویرانگری و خون ریزی و هزاران بدبختی و بیچارگی برای ملت هایی که نخواسته اند استقلال و آزادی خود را به بیگانۀ بی رحم بفروشند ، رو سیاه است .

  همانطور که آقای بوش هر آن برای ادامۀ ویرانگری و تجاوز به حقوق ملی و میهنی دیگران القاعده را در خاطر مردم امریکا تثبیت می کند و امروز هم مک کین همان چاشنی را برای پیروزیش تبلیغ ، خانم کلینتون هم برای ماندن ، بُردِ بیل کلینتون و قتل بابی کندی را به رای دهندگانش یادآوری می کند . زنی که خود را بر تر می بیند ، با همه ادعاهایش عاجزانه به مردش می آویزد و او را مانند سلاح و سپر گاه به تنهایی و گاه به همراه ، میداندارِ میدان می کند . زنی که در انتظار حادثه له له می زند حادثه ای عاری از آدمیت و انسانیت ، حادثه ای ریشه دوانده نه در بربریت که در ذهن و زبان ربایندگان حق و حقانیت به هر بها و به هر قیمت . به همین مناسبت آقای کلینتون هم که عرق ریزان و با تحقیر و تصغیرِ رقیب ، ملتمسانه رای گیری می کند ، می گوید : « زنم وقت بیشتری لازم دارد » !

 در این زمینه تعبیر و تفسیر Keith Olbermann را درTV  MSNBC  بشنوید و بخوانید .

ونکوور ، بیست و هفتم می 2008