حکم دستگیری عمر بشیر ،

زنگ ها را برای دیکتاتور ها به صدا در آورده است !

حسن بهگر

حکم دادگاه لاهه برای دستگیری عمر  بشیر رئیس جمهور سودان حکمی تاریخی است که حکایت از آن دارد که در دنیای جدید نمی توان با توسل به  استقلال و  به اصطلاح چاردیواری اختیاری ، مردمان خویش را به بند کشید و آنان را کشت و کشور را غارت کرد . به نظر می رسد مساله عدالت جهانی ، حقوق بشر و آزادی به یک مساله ی جهانی تبدیل شده است که حکومت ها باید در قبال مردمان خویش احساس مسوولیت کنند و در مقابل کشورهای دیگر نیز مسوولیت پذیر باشند.

مردم جهان محاکمه میلوسویچ را به سبب قتل عام مردم در محاصره ساراویو  بیاد دارند   و امروز که  دستگیری راداوان کارادزیج 1و  خبرمحاکمه قریب الوقوع او را می شنوند بخود نوید می دهند که بایستی  افکار عمومی و حمایت جهانی برای برقراری عدالت جهانی وجود داشته باشد تا چنین تحولاتی دردنیا اتفاق بیافتد، زیرا بدون چنین انگیزه هایی  این دستگیری ها و محاکمات انجام نمی شد.   

حکم دادگاه لاهه برای دستگیری عمرالبشیر نه تنها مقامات دولت خودکامه ی سودان بلکه مقامات کشورهای  عربی را نیز بر اشفته کرد  و آنها زبان به اعتراض گشوده  و این حکم  را مخالف استقلال کشورها ارزیابی کرده  و  استدلال نموده اند که چنین حکمی را فقط قوه ی قضاییه سودان می تواند بدهد. اما کیست  نداند که قوه ی قضاییه در این کشورها همچون قوه ی قضاییه  ایران  مستقل نیست و  استقلال فقط بهانه ای برای پوشاندن دیکتاتوری و خودکامه گی رهبران انهاست در حقیقت  این قدرتمداران از سرایت این احکام به کشورهای خود می ترسند و  از این  که روزی عدالت گریبان خود آن ها را به خاطر جنایاتی که علیه مردم خود مرتکب شده اند بگیرد در هراسند. جالب این جاست که همه ی این دیکتاتورها دشمنان خارجی  را مسبب تحریک مردم  می دانند و دخالت بیگانگان در امور داخلی  را بهانه قرار داده و به این کشتارها دست می زنند.  مردم بی دفاع کشورهای جهان سوم در میان دو سنگ آسیاب دیکتاتور داخلی و متجاوز خارجی گیر کرده اند و هر گونه صدای آزادیخواهی آنها با گلوله و اتهامات واهی پاسخ داده می شود.

روزنامه کیهان چاپ تهران فریاد برآورده  که از این حکم دادگاه لاهه بوی نفت به مشام می رسد! کیهان جمهوری اسلامی در این بوی نفت « شرکت های غربی ، آمریکا  و استکبار جهانی » را  سهیم می بیند و این دادگاه را بالتبع دست نشانده آن ها می بیند اما حقیقت چیز دیگری است باید قبول کرد  که پای نفت در میان است  و اگر عمرالبشیر همچون خامنه ای از پول بادآورده نفت مست نبودبیش از شش میلیون از مردم  بی گناه کشور خود را فقط به جرم این که از نژاد دیگر هستند و دین دیگری  دارند بقتل نمی رساند و با اجیر کردن گروه هايى مسلح  عرب  با نام «جنجويد» به منظور مقابله با آفريقايى ها  میلیون ها نفر را از سرزمین خودشان نمی راند و  این بساط نسل کشی  را در ظرف فقط 4 سال(بین 2003  تا 2007 ) راه نمی انداخت. کیهان تهران حق دارد که از این حکم برآشفته شود ، حکم دستگیری عمرالبشیر  در آستانه ی سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی ایران در سال 67 نویدبخش آن است که در آینده ای نه چندان دور شاهد محاکمه عاملان و آمران این قتل عام در ایران خواهیم بود.  رسانه های جمهوری اسلامی در محاکمه میلوسویچ (چون دستش به خون برادران مسلمان بوسنیایی آلوده بود) به حمایت و پشتیبانی از حکم  این دادگاه برخاستند و امروز کیهان بی شرمانه از آن جا که عمرالبشیر همچون جمهوری اسلامی  برای ترویج و تبلیغ اسلام ، غیر مسلمان ها را از دم تیغ می گذراند  به حکم این دادگاه معترض است؛  جای شگفتی ندارد حکومت ارتجاعی اسلامی  باید از همپالکی ها ی خود دفاع کند ؛ بیاد بیاوریم خامنه ای عمر بشیر را در خرداد 85 به حضور پذیرفت و  احمدی نژاد برای در آغوش کشیدن او به خرطوم رفت و هیچگاه ، هیچ یک  جنایات او را محکوم نکردند. کیهان شریعتمداری شکنجه گر حق دارد ، وقتی زنگ ها برای عمرالبشیر به صدا در می آید خواب یاران او هم آشفته می شود.

2008-07-23 استکهلم

1رهبر سیاسی سابق صرب های بوسنی  که  در جنگ داخلی در بوسنی در سال های 1992 تا 1995، مسوولیت  کشتار  سد هزار نفربوسنیایی را بر دوش دارد.