به گزارش خبرگزاری مهر موسوی لاری در پاسخ به خبرنگاری که به سخنان روز گذشته رهبری در خصوص جناح های مورد حمایت بوش ، اشاره کرد، گفت: قاعدتا آنچه رهبری فرمودند متوجه جریانات داخل نظام و کسانی که بخشی از واقعیت نظام هستند نمی شود و این ظلم به رهبری است که برخی ها بخواهند سلیقه خود را به نظر ایشان ترجیح دهند و پشت سر سخنان ایشان پنهان شوند و رقیب را بکوبند.
وی تصریح کرد: آن چیزی که می دانم این است که در جامعه دو جریان افراط و تفریط وجود دارد یک جریان با تنگ نظری تمام، همه کسانی که جز خود، هستند را خارج از حوزه مدیریت و حوزه تاثیر گذاری جامعه می خواهند . جریان تمامیت خواهی که حضور دیگران را بر نمی تابند و در جهت حذف آنان حرکت می کنند. یک جریان هم بوده اند که از کار آمدی قوانین موضوعه کشور مایوس شده اند و خارج از حاکمیت و چارچوب آن در جستجوی راه حل هایی برای حضور خود هستند .
موسوی لاری تاکید کرد: جریان اصلاح طلب نه آن تنگ نظری هایی که حذفی فکر می کند و همه جریانات فعال جامعه را از گردونه تصمیم گیری و تصمیم سازی خارج می کند ، می پسندد و نه آنهایی که نگاهی به بیرون دارند و اصلاح پذیری جامعه با ابزارهای درونی را غیر کار آمد می داند.
وزیر سابق کشور با بیان اینکه جریان اصلاح طلب جریانی است که خود را در متن نظام تعریف می کند و معتقد است که قانون اساسی ظرفیت کافی برای حضور همه افراد و اداره جامعه را دارد اظهار داشت: به تبع نباید تنگ نظری کرد و حقوق شهروندی دیگران را نادیده گرفت در عین حال نباید به بیگانه دل بست و منتظر دیگران بود باید در درون در جستجوی اصلاح بود اصلاح طلبی یعنی کسی که اصل نظام را قبول دارد و در مقطعی نیاز به بازنگری در منش ها و روش ها می بیند.
وی افزود: شما رسانه ها باید هم به این مسئله عنایت کنید که دو اردوگاهی که امروز شکل گرفته با اختلاف نظر و سلیقه ای که دارند منتسب به نظام هستند و قطعا اینها مخاطب رهبری نبوده ونیستند.
موسوی لاری تاکید کرد: همواره راه حل های درون سیستمی مناسب ترین راه حل است نگاه به بیرون و بهره گیری از بیرون قاعدتا نه برای جریان اصولگرا نه برای جریان غیر اصولگرا و اصلاح طلب مطرح نیست.
وزیر سابق کشور گفت: فکر می کنم این حرفها مهمترین مسئله ای که ایجاد می کند این است که در جامعه اضطراب ، دغدغه و تشدد بین آحاد جامعه بوجود آورد این سخنان آغاز انگ زدن و برچسب هایی است که جناحی می خواهد جناح دیگر را از گردونه خارج کند. اگر کسانی خود را درون نظام تایید کنند کسی نمی تواند این گونه برداشت کند که اینها خارج از چارچوب نظام حرکت می کنند و خارج از برنامه های نظام برنامه ای دارند.
وی در تعریف ائتلاف حداقلی نیز گفت: ائتلاف حداقلی یعنی اینکه بپذیریم احزاب ، گروهها و تشکلها با سلایق و مرامنامه مختلف در جامعه حضور دارند، این احزاب خواسته ها ومطالبات زیادی دارند اما وقتی می بینند مطالباتشان در مقاطعی از زمان قابل دستیابی نیست با هم پیمان می بنند که روی چند اصل که بین آنها مشترک است با هم همکاری کنند و برای رسیدن به آن هدف با هم تشریک مساعی داشته باشند.
موسوی لاری در پاسخ به سئوال خبرنگاری که نظر وی را در خصوص حضور بازرسان و ناظران بین المللی در عرصه انتخابات جویا شد ، گفت: فکر می کنم این توهین به ملت ، جامعه و فرهیختگان است که کسوت های مختلف در جامعه فعال هستند و ما در داخل نتوانیم مشکلات خود را حل کنیم و ناظر از خارج بیاوریم، ما ساز وکارهای قانونی در قانون اساسی و قوانین موضوعه کشور برای برگزاری انتخابات سالم را داریم و نیازی به ناظر خارجی و بین المللی نداریم و فکر می کنم باید مجریان و ناظران به گونه ای رفتار کنند که این گونه حرف و حدیث ها در جامعه زمینه بروز و ظهور پیدا نکند.
وزیر سابق کشور در دولت خاتمی در پاسخ به این سئوال که چقدر احتمال می دهید بین اصلاح طلبان و شاخه معتدل اصولگرایان ائتلاف صورت بگیرد یاد آور شد: فکر می کنم این ائتلاف به یک معنا صورت گرفته به این ترتیب که عناصر ریشه دار و معتدل در درون اردوگاه اصولگرایی به این نتیجه رسیده اند که دفاع های مطلق از کارکرد دستگاه اجرایی و نادیده گرفتن نگاه کارشناسانه به مسائل برای کشور مشکلاتی درست کرده است.
موسوی لاری گفت: هم جریان اصولگرای معتدل و هم جریان اصلاح طلب به این مسئله به صورت جدی می نگرند و در سایر شئون اداره جامعه نیز دغدغه مشترک دارند، اگر ائتلاف را بر اساس این مبانی در نظر بگیریم ناخواسته و بدون اینکه رایزنی مستقیمی باشد این ائتلاف صورت گرفته و این دو دغدغه مشترک دارند، این که مدیریت اجرایی کشور مسیر کشور را به سمتی کشانده که الان مشکلات اقتصادی برای مردم کمر شکن شده است در عرصه ستاد خارجی نیز حرف های مشترک دارند.
وزیر سابق کشور خاطر نشان کرد: اما اگر منظور این باشد که روی مصادیق کاندیداها با هم بحث کنند ، فکر می کنم نیازی به این مسئله نیست، همان بهتر این که دو اردوگاهی که به شکل نانوشته شکل گرفته یک رقابت منطقی در غالب قانون با هم داشته باشند تا مردم بتوانند راحت تر دیدگاهی را که مناسب می دانند انتخاب کنند.