|
||
| بيانيه ی کانون نویسندگان ایران به مناسبتِ نهمین سالگرد قتل محمد مختاری و محمدجعفر پوینده
آزادی آی! قوس نشاط آدمی اکنون در این سرزمین چندان فرو نشسته و خاموش است کز شش هزار خاطره انگار خاکستر می پاشند بر چشم آب یاران، هم گامان، زنان و مردانِ آزاده!
در خزانِ نُه سال پیش، در پی قتل فجیعِ پروانه و داریوش فروهر، دو تن از یاران دلیر و آزاده ی ما، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، به جرمِ نوشتن، سرودن و کوشیدن در راه آزادی بیان و قلم و اندیشه به دست شب پرستانِ سیاه اندیشی به قتل رسیدند که مردم را خاموش، روشن فکران را زبان بسته و قلم ها را شکسته می خواهند. از آن پس، حاکمیت آن چه در توان داشت به کار بست تا به لطائف الحیل بر ژرفای این جنایتِ ضدِ بشری و ده ها جنایتِ مشابه سرپوش بگذارد و آمران و عاملانِ این تبه کاری ها رااز تیررسِ خشم مردم دور نگه دارد. ولی هنگامی که رازِ نهان آشکار شد و دیگر چاره یی جز پذیرشِ جنایت ندیدند، کوشیدند با عَلَم کردنِ دادگاهی در بسته، در تاریکی و خاموشی، بدونِ حضورِ خانواده ها و وکیلانِ جان باختگان،سر و ته پرونده را هم بیاورند و ناصر زرافشان، وکیلِ قربانیان و عضوِ کانون نویسندگان ایران را روانه ی زندان کنند. کانون نویسندگان ایران در نهمین سالگرد جان باختنِ محمد مختاری و محمدجعفر پوینده اعلام می کند که با آرمان های آزادی خواهانه ی یارانِ از دست رفته ی خود بر سرِ همان پیمان است که بود، بر خواستِ آزادی بیان و قلم و اندیشه بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، هم چنان استوار است و تا روشن شدنِ کامل محتوای پرونده ها و محاکمه و مجازات آمران و عاملانِ این جنایت های هولناک دمی از پا نمی نشیند. دیدگان نخفته در گورِ یاران عزیز ما چشم به راه روزِ دادرسی است. کانون نویسندگان ایران آذر ۱٣٨۶
|