نشريه اينترنتي جنبش سوسياليستي
نشريه سازمان سوسياليست هاي ايران ـ سوسياليست هاي طرفدار راه مصدق

www.ois-iran.com
socialistha@ois-iran.com

 

کامبیز قائم مقام در مصاحبه با عصرنو:

امروز هیچ سازمان سیاسی  به تنهایی قادر به مبارزه موثر  علیه دیکتاتوری نیست

به نقل از سايت عصرنو

 

آقای کامبیز قائم مقام عضو هیاًت اجرائی موقت سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور، طی یک مصاحبه ای به سوالات عصرنو در مورد نشست ۹ جریان در هانور، مساله بحران هسته ای، تهدید نظامی و نیز کنگره آتی سازمان های جبهه ملی ایران در خارج از کشور، پاسخ گفته است. با تشکر از همکاری ایشان.

مسعود فتحی

 

 

سوال ۱:جناب آقای قائم مقام، اخیرا ۹ جریان جمهوریخواه ایران طی نشستی در هانور آلمان عزم خود را «برای گسترش همکاری ها در راستای مبارزه علیه جمهوری اسلامی ایران» اعلام داشته اند. این نشست به این نتیجه رسیده است که با برگزاری جلسات مشترک و سمینارهای عمومی  به منظور دست یابی به همسوئی های بیشتر و نیز رسیدن به مبانی مشترک، این مسیر را ادامه دهد. شما در جلسه مقداماتی ۳۰ ژوئن که از طرف گروه ارتباطات جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران دعوت شده بود، شرکت داشتید و در همان جلسه نیز تصمیم به تشکیل یک نشست حضوری شد. قبل از همه مایلیم نظر شما را در مورد این نشست ها و اهداف و چشم انداز آن ها بدانیم.

 

امروز هیچ سازمان سیاسی  به تنهایی قادر به مبارزه موثر  علیه دیکتاتوری نیست. برای مباررزه علیه جمهوری اسلامی و استقرار دموکراسی، همکاری سازمان های دموکرات یک ضرورت است. به وجود آمدن ارتباط و تماس مرتب میان سازمان های دموکرات و جمهوریخواه لازم است. جلسه هانوفر کمیته ای را برای هماهنگی اقدامات برای دست یابی به همسوئی های بیشتر و نیز رسیدن به مبانی مشترک و همچنین بررسی زمینه های همکاری های عملی انتخاب کرد. به ویژه با در نظر گرفتن شرائط حساس امروز کشور  برقراری دیالوگ میان گروه های اپوزیسیون جمهوریخواه یک ضرورت مهم بود.

 

سوال ۲: سازمان های جبهه ملی در خارج از کشور در این نشست، به عنوان ناظر شرکت کرده اند، علت این امر چیست؟

 

علت شرکت ما به عنوان ناظر فقط یک مسئله حقوقی است وگرنه اهمیت عضو بودن ما در چنین مجمعی غیر قابل انکار است. سازمان های جبهه ملی ایران در خارج از کشور تا کنون کنگره ای نداشته است. ما یک پیش کنگره داشته ایم که یک هیئت اجرائی موقت انتخاب کرده است. اولین کنگره ما در آغاز ماه فوریه خواهد بود. در این کنگره ما پیشنهادهای خود را برای همکاری با سایر گروه ها به عنوان طرح، مطرح خواهیم نمود و در نظر داریم خط کلی سیاست های همکاری خود را با سایرین مورد تصویب قرار دهیم. چون نه می توانستیم و نه می خواستیم  از قبل به جای کنگره تصمیم گرفته باشیم و در عین حال ارتباط با سایر گروه ها را لازم می دانستیم، به عنوان ناظر در این جلسات شرکت می کنیم.

 

سوال ۳: به نظر شما مهم ترین چالش در مقابل جریانات جمهوریخواه کدام است؟ این نیروها چگونه باید تمام قوایشان را برای پیشبرد آن متمرکز کنند؟

 

به نظر من بزرگترین چالش، جلب اعتماد یکدیگر است. اگر اقدامات ما قابل محاسبه و روشن نباشد، طبعا در  اعتمادمان به یکدیگر خدشه وارد می شود. چالش دیگر  قبول تفاوت ها است و این که کوشش نکنیم همه اعتقادات خود را به دیگران بقبولانیم. توافق بر روی چند اصل روشن که مورد قبول همه باشد، می تواند پایه اصلی و مهمی برای آغاز همکاری ها باشد.

 

سوال ۴: می دانید که این روزها بر بستر سیاست خارجی ماجراجویانه رهبران جمهوری اسلامی کشور ما در عرصه جهانی منزوی تر شده است. سازمان ملل دو قطعنامه برای تحریم ایران صادر نموده است و قطعنامه سوم هم در راه است؛ در عین حال فرماندهان نظامی ایالات متحده آمریکا رسما دولت ایران را متهم به دخالت در امور عراق و افغانستان و تسلیح شبه نظامیان علیه ارتش آمریکا می کنند، بن بست در بحران اتمی و این اتهامات فضائی را ایجاد کرده است که امکان حمله نظامی به کشور ما را جدی تر نموده است. ابعاد این بحران را چگونه می بینید؟ اپوزیسیون جمهوریخواه و مدافع منافع ملی کشور در چنین شرائطی برای منتفی ساختن تعرض به خاک کشور مان چه سیاستی باید اتخاذ کند؟ چگونه با این بحران ها برخورد کند؟

 

در اثر سیاست های جمهوری اسلامی، کشور در شرائط بسیار خطرناکی قرار گرفته است. مردم حالا نیز با فقر و بدبختی دست بگریبانند و اگر تحریم های جدیدی علیه ایران صورت گیرد وضع بدتر خواهد شد. اگر پای جنگ به مبان آید، فاجعه آمیز است. در شرائط کنونی، اپوزیسیون لازم است کوشش کند، ضمن حفظ ارتباط و جلب اعتماد متقابل نشان دهد که از یک طرف با جنگ و مداخله خارجی به شدت مخالف است و از طرف دیگر، مبارزه برای صلح را جدا از مبارزه علیه دیکتاتوری جمهوری اسلامی که با سیاست های خود ما را به این جا رسانده است، نمی داند. 

 

سوال ۵: کدام خواست مشخص را باید در شرائط کنونی پیش رو گذاشت. در لحظه فعلی چه اقداماتی باید صورت بگیرد تا کشور ما از انزوا در آمده، خطر حمله نظامی مرتفع شود؟ نوک تیز حمله اپوزیسیون باید متوجه کجا و کدام نیرو باشد، جنگ طلبی دولت آمریکا یا سیاست خارجی تنش زای دولت جمهوری اسلامی و یا هر دو؟

 

امروز مخالفت علیه جنگ و حمله نظامی آمریکا و هم پیمانانش جدا از مبارزه علیه دیکتاتوری جمهوری اسلامی نیست. این ها هر دو باید در دستور کار ما باشند. آن هائی که می خواهند خود را در صورت وقوع جنگ پشت جمهوری اسلامی پنهان کنند، به نوعی جمهوری اسلامی را در اقدامات خرابکارانه خود تشویق می کنند.

 

سوال ۶: شما عضو هیاًت اجرائی موقت سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور هستید که در تدارک برگزاری کنگره این سازمان است. آیا تمایل دارید به خوانندگان ما و علاقمندان اتحاد در صفوف جبهه ملی ایران در خارج از کشور در مورد موضوعات مطروحه و نیز زمان احتمالی این کنگره توضیح بدهید؟

 

کنگره ما اوائل فوریه ۲۰۰۸ برگذار خواهد شد. ما از همه سازمان های شرکت کننده در اجلاس هانوفر دعوت خواهیم کرد که در کنگره ما به عنوان میهمان شرکت کنند. مهم ترین موضوعات مطروحه در این کنگره طرح اساسنامه، طرح برنامه سیاسی و تعیین سیاست همکاری با سایر گروه های اپوزیسیون خواهد بود.