بیانیه ٩ تن از فعالین دانشجویی در مورد عدم شرکت در

انتخابات ریاست جمهوری

بسمه تعالی

حق طلبی و حقیقت جویی بارز ترین مشخصه دانشجویان است.زیرا تنها حقیقت است که رهایی می بخشد.

از این رو در هنگامه انتخابات که فضای سیاسی و اجتماعی به ضرورتا  باز می شود وظیفه اساسی دانشجویان پرسیدن سوال با نگرشی انتقادی و صریح  از سیاسیون در جهت شفاف و روشن شدن شرایط  و آشکار شدن سره از ناسره می باشد.

در سرزمینی و در فضای سیاسی که همه از چپ و راست به دنبال سود و منافع فردی و گروهی ، نام و آوازه، جاه و مقام، ثروت و مکنت بوده و هستند ، تنها دانشجویان بوده اند که همراه مردم ،آرمانهای خود را با هیچ کالای دیگری حتی جانشان مبادله نکرده اند.

با افسوس بسیار باید گفت که رویه ایی که هم اکنون  از سوی فعالین دانشجویی و سیاسی درباره انتخابات  اخیر در پیش گرفته شده است بر خلاف  منش حق طلبانه بوده است. در این نامه سعی بر آن شده است که  با نگاهی دیگر و از زاویه دیگر به انتخابات پیش رو از سوی تعدادی از دانشجویان و دانش آموختگان سالهای اخیر طرح شود.

آنچه در ابتدا باید ذکر شود و مورد بررسی قرار گیرد ، شرایط عمومی  برگزاری انتخابات در ایران است. آنچه مبرهن است بر اساس قانون اساسی  زنان و بسیاری از ایرانیان  به دلایل مذهبی و عقیده از حق انتخاب شدن محروم هستند. این مسئله اگر چه کمتر مورد توجه اصحاب سیاست قرار گرفته است ولی خود باطل کننده اندیشه دموکراسی و آزادی خواهی بوده است.

از بزرگترین انتقاداتی که از جانب روشنفکران به مردم ایران وارد می شود نداشتن حافظه تاریخی و وقع ننهادن به تجربیات تاریخشان است. اما گویا صد چون این انتقاد به سیاسیون و فعالین سیاسی وارد است! چگونه می توان تاریخ نزدیک دست را فراموش کرد؟

اصلاح طلبان از 12 سال پیش تا کنون آنچه در توان داشته اند را به نمایش گذاشته اند. آنها در دوره اصلاحات با وجود اقبال اکثریت مردم و در دست داشتن همزمان دو قوه مجریه و مقننه ،  نتیجه تاریخی و درخوری را کسب نکردند. حال باید از ایشان سوال شود که امروز که در احتزار هستند در پی چه هستند؟ آقای خاتمی در پایان دوره ریاست جمهوری اش خود را تدارکاتچی نامید، حال از اصلاح طلبان و حامیان ایشان و کسانی  که قصد رای دادن به نامزد های اصلاح گر را دارند نباید انتظار داشت که تبیین خود را در اختیار عموم مردم قرار دهند  که بر اساس چه تحلیلی ، چه امکاناتی ، چه هدفی  قصد وارد شدن به انتخابات را دارند؟ آیا یک  بار تدارکاتچی  شدن کافی نیست؟ البته اگر تبیین و تحلیل منسجمی از اصلاحات، شرایط موجود ، خواسته ها و... نیست که انتقادات را باید از زاویه دیگر بیان کرد!

اصلاح طلبان از سال 76 تا به امروزبه  نقد و بررسی تجربه اصلاحات،دلایل شکستها و ضعفها و  شناسایی موانع نپرداختند وگویی اساسا اراده ایی برای واقعیت بخشدن به شعارهای آزادی خواهانه شان ندارند،حال با توجه به این موضوع آیا دوباره و یا چند باره  رای دادن به ایشان عقلانی است؟

از مهمترین استدلالات کسانی که دیگران را به بازار انتخابات دعوت می کنند ، طرح اندیشه مبتنی بر پراگماتیسم و عملگرایی است.

آنها می گویند اگر رای ندهیم احمدی نژاد خواهد ماند و به همین دلیل باید با نگاهی سلبی در انتخابات شرکت کرد.

اما از گویندگان این نظریه باید پرسید آیا شما همان کسانی نبودید که در سال 76 و78 به نقد همه جانبه تکنوکراتها و عملگراها پرداختید و با طرح شعاهایی جذاب و فریبنده  امثال آقای رفسنجانی و... را جدی ترین مخالفان اصلاحات معرفی کردید؟

تا کی باید مردم و خود را در چرخه بی فرجام  عملگرایی- شعارزدگی سرگردان سازید؟ آیا وقت رجوع به تجربیات تاریخی انباشته شده نرسیده است؟!

 بر اساس نظر فوق به خاتمی رای داده شد که ناطق نوری رای نیاورد، از معین در برابر جناح راست حمایت شد، به دفاع همه جانبه از هاشمی رفسنجانی پرداخته شد که احمدی نژاد رای نیاورد. تا چه زمانی باید این داستان شکست خورده بد و بدتر را تکرار کنیم؟!

«ایران برای همه ایرانیان» شعاری بود که توسط خاتمی و اطرافیانش سر داده شد،اما چرخش  روزگار مشخص کرد  که نه او نه دیگر یارانش نه تنها در جهت این حق نکوشیدند بلکه پیدا و پنهان از اعتراض مردم و دانشجویان جلوگیری کردند.کافی است که بار دیگر  سرنوشت قضایای قتل های زنجیره ایی ، بسته شدن فله ایی مطبوعات، کوی دانشگاه، اعتراض سراسری معلمان را مرور کنیم.

«پیمان شکنی» از خصوصیات بارز خاتمی و دیگر اصلاح طلبان بود،برای مثال ایشان اعلام کردند که انتخابات مجلس هفتم که اکثر نمایندگان سابق در آن رد صلاحیت شدند را برگزار نمی کند، اما دریغ از ذره ایی صداقت و شهامت و پایداری!

به یاد داریم که آقای کروبی در پاسخ به اتهام رشوه گرفتن از جزایری از وجود اسکله های غیر قانونی جناح مقابل اسم می برد؟ حال آیا وی و یا آقای موسوی برنامه ایی جهت کنترل این مسائل دارند؟ اگر آری چگونه؟ از سوی دیگر تضمین آنها برای وفاداریشان به قولشان خصوصا تضمین اجازه اجرایی شدن آن قولها چیست؟

با توجه به ساخت واقعی قدرت و نهاد ها و بنیاد های مختلف و در هم پیچیده ،آنها طبق چه مکانیسمی می خواهند به باز سازی اقتصادی بپردازند؟

بیش از یکصد سال است که از انقلاب مشروطه می گذرد.تجربه آزادی و استقلال و عدالت خواهی در ایران ه به گستردگی تاریخ ایران است.

اکثریت اندیشه های ضد آزادی  اعم از بنیادگرایی و تمامیت خواهی  مذهبی و غیر دینی در ذهن مردم ایران به شکست محکوم شده  است و پیروان آنها اندک گشته اند.از بخت یاری، فضای بین المللی و

منطقه ای نیز رو به صلح و آرامش در حرکت است. از سوی دیگر به یمن پیشرفت تکنولوژی و گسترده شدن شبکه های خبری و اینترنتی دموکراسی و حقوق بشر،آزادی ، استقلال،شایسته سالاری و... به آرمانهایی پذیرفته شده در نزد ملت ایران تبدیل شده اند.

از دیگر سو با در نظر گرفتن سطح سواد علمی ، فنی ،ادبی، سیاسی و... مردم بالاخص جوانان و دانشجویان و همچنین در نظر داشتن منابعی چون نفت و گاز و زمین های گسترده برای کشاورزی و دامداری و... بی درنگ در می یابیم که ایرانیان لایق بهرمندی از دموکراسی واقعی و حقیقی هستند.

آنچه به نظرما نویسندگان این نامه باید مورد تاکید قرار گیرد «اعتماد به نفس» و « امید » است. آنچنان که امروز می بینیم معلمان سرافراز ،کارگران عزیز و زنان با غیرت با تکیه بر نیرو و توانایی خود و مستقل از هر قدرتی به بیان مطالبات خود می پردازند.

از دیدگاه امضا کنندگان این نامه «دوری از قدرت» و قرار گرفتن در جایگاه «دیده بان جامعه مدنی» رسالت همیشگی جنبش دانشجویی است و نه عبور و مرور گاه به گاه در قدرت!

ما انتخابات را وسیله ایی برای رسیدن به حق حاکمیت ملی می دانیم و بر این اساس تنها در انتخاباتی شرکت می کنیم که  این امکان  را برای ما فراهم آوردو اگر انتخاباتی نتواند شرایط احقاق این حق را داشته باشد لاجرم  نمی توانیم در آن شرکت نماییم.

بر اساس آنچه در بالا آمد انتخابات پیش رو را برآورد کننده انتظارات طبیعی خود ندانسته و لذا با احترام به سایر دوستان در آن شرکت نخواهیم کرد.

پاینده باد آزادی و استقلال ایران

1-مرتضی سیمیاری                                                            عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت       

2-حنیف یزدانی                                                   عضو اسبق شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت    

3-سعید فیض الله زاده                                                              فعال دانشجویی

4-کاملیا کوثری                                                                    فعال دانشجویی

5-مجید دری                                                                        دانشجوی محروم از تحصیل

6-مصطفی اکبری                                                                 فعال دانشجویی

7-مرتضی حسین زاده                                                            فعال دانشجویی

8-رضا نگه دار                                                                    فعال دانشجویی

9-سلمان یزدان پناه                                                                فعال دانشجویی