اصلاح طلبان واصول گرایان دو روی یک سکه اند.

دکتر مهدی مويدزاده

روزاخذرای برای انتخاب رئیس جمهورایران نزدیک میشود.تصورات برخی که با تغییرات وتحولات جهانی چگونگی برگزاری انتخابات تغییرات بنیادی خواهد داشت  تحقق نیا فت .

 ثبت نام داوطلبان پایان پذیرفت  و چهارنفر ، دواصلاح طلب ودواصول گرا که از امکانات وسیع دولتی ومالی برخوردارهستند ازصافی نظارت استصوابی شورای نگهبان بیرون آمدند.میدانیم که روسای جمهوردر جهان بادرنظرگرفتن اختیاراتی که دارند اهمیت کمتر ویا بیشتر پیدامیکنندو سئوال اینست که رئیس جمهور در قوانین جمهوری اسلامی ایران چه اختیارات وچه نقشی دارد؟ درقانون اساسی جمهوری اسلامی رئیس جمهوررئیس قوه مجریه است وشخص اول کشور ولی فقیه است . برای کاندیدا شدن فرد باید با اعتقاد درونی وعملی به ولایت فقیه تایید شورای نگهبان را که فقها وحقوقدانانش برگزیده رهبرجمهوری اسلامی بطور مستقیم ویا غیرمستقیم هستند کسب کند . درانتخاباتی که آنهم تحت نظر شورای نگهبان است رای لازم را بد ست آورد و صحت وسقم آنرا نیز شورای نگهبان تائید کند وسرانجام با تنفیذ حکم از سوی رهبرنظام رئیس جمهور شود .  این رئیس جمهوربرابرقانون اساسی موردتائید صاحبان قدرت ، اختیارات بسیار محدودی دارد.همانطور که آقای محمد خاتمی رئیس جمهور سابق اظهارنموده است نقش واختیار رئیس جمهور از یک تدارکاتچی تجاوز نمیکند . دیده شد آقای خاتمی با آراءبالا بهمراه مجلسی که اکثریت قاطعی حما یتش میکردند نتوانست به آنچه درمبارزات انتخاباتی بیان کرده بود عمل کند .

جمهوری اسلامی درسه دهه گذشته ازدادن آزادیهای فردی واجتماعی مندرج دراعلامیه جهانی حقوق بشر بمردم ایران خودداری کرده است . درحالیکه چندهفته تا روز انتخابات بیشتر نمانده  کوچکترین روزنه ای که نشان دهنده اندکی آزادی باشد ملاحظه نمیشود.

 درایران آزادی احزاب –آزادی اجتماعات-آزادی قلم ومطبوعات که لازمه ایجادجو مناسب انتخاباتی است وجود نداشته وندارد.

 انتخابات در جمهوری اسلامی غیرآزاد ،دولتی و ولائی است . جمهوری اسلامی،مذهب سالارست  وانتخاب ودمکراسی مورد قبول اکثر گردانندگان حکومتی نیست .ازعقاید مذهبی مردم سالهاست که استفاده ابزاری میشود.رای دادن به این یابه آن وظیفه شرعی تلقی میشود وتکلیف شرعی با انتخاب آزاد درتبا ین است  .                                                                                                          قانون اساسی جمهوری اسلامی راهی برای بقدرت رسیدن مردم باز نگذاشته است وتمام قدرت درانحصار     مذهب سالاران است وفقط خودیها حق انتخاب شدن دارند. با نبودن آزادی وبسته بودن راه انتخاباتی همگانی که خودی وغیر خودی نداشته باشد واندک بودن اختیارات رئیس جمهورنتیجه انتخابات ازپیش تعیین شده است .                                                                                                                                          درمیدان انتخابات دودسته از خودیها که با ساختار حکومت مشکلی ندارند دیده میشوند:                                        1- اصول گرایان که آقایان احمدی نژادو رضائی کاندیدای آنان میباشند  .

2- اصلاح طلبان که آقایان موسوی و کروبی آنان رانمایندگی میکنند .سخنان انتخاباتی آقای کروبی ازایشان چهره ای نه آنچنان که هست ارائه میدهد.اما مردم بیاددارند که دردوران رئیس مجلس بودن دراجرای د ستورات واحکام حکومتی تاچه اندازه  اصرار وتاکیدداشتند. هشدارایشان بر ضرورت دور نگاهداشتن نیروهای نظامی ونیمه نظامی مانند بسیج ازدخالت درانتخابات ویانگارش نامه ای در ضرورت برکناری آقای جنتی رئیس شورای نگهبا ن بعلت حمایت آشکار ازآقای احمدی نزاد ونقض بیطرفی که لازمه ریاست یک شورای نظارتی است واستفاده رئیس جمهور فعلی از رادیو وتلویزیون در افشای بخش اندکی ازآنچه مبارزه بین خودیها ست میباشد وآقای کروبی خوب میدانند که درحاکمیت گوش شنوائی نخواهند یافت .

یکی از کاندیداهائی که بنظر میرسد مورد توافق بین اصول گرایان واصلاح طلبان باشد آقای موسوی نخست وزیر دهه شصت است وازآنجا که دهه 60دورانی حساس وسرنوشت ساز درایران بوده است  ؛حضور ایشان با سکوت کامل وتایید همه جانبه ازوقایع آن زمان پرسشهای بسیاری را موجب شده است . بیست سال اظهار نظر نکردن وبقولی بکارهای شخصی وهنری پرداختن نمیتواندتوجیهی بر دردوران نخست وزیری ایشان  باشد.کشتارزندانیان اعدامها وتسویه حسابهای خونین با مخالفین ازروزهای تاریک  دردوران نخست وزیری آقای موسوی است. اصولگرای دیگری که سالها فرمانده سپاه پاسداران بوده است آقای  رضایی میباشد که درهمه دوران گذشته مسئولیت های متعددی داشته واگر اراده مرکز قدرت برآمدن ایشان تعلق پذیردکشور ایران پادگانی تر ازحال ودرهمین راستای موجود  خواهد بودد .درباره داوطلبی آقای احمدی نژاد نیازی بیادآوری اقدامات دوره ریاست جمهوری ایشان نمی بینم چون بسیاری از صاحبان قدرت نیز به اینجا رسیده اند که براثرکارهای آقای احمدی نژاد ایران گرفتاربن بستهای بزرگ نگرانی آفرین دربسیاری اززمینه هاست                                                                                                                                          بنظر میرسد آنچه که   عده ای را برآن داشته است تا انتخابات این دوره ریاست جمهوری را سرنوشت ساز بنامند نگاهی است که به تحولات جهانی میشود پس ازنزدیک به سی سال قطع رابطه با دولت امریکا رئیس جمهور جدید امریکا با شعار تغییر به صحنه سیاست جهانی وارد شده است ومیخواهد با حکومت ایران بمذاکره بنشیند.همه نامزدهای انتخاباتی خودراآماده این مذاکره میدانند.آنچه ملاحظه میشود این است که مردم ایران تعیین کننده رئیس جمهوری که درمذاکرات شرکت خواهدداشت نیستند بلکه انتخاب از سوی رهبری نظام انجام میشود .  رئیس جمهورامریکا هم به این نکته توجه کرده است که قدرت تصمیم گیرنده فوق رئیس جمهور است .انتخابات در ایران با توجه به شرایط حاکم وقانون اساسی انتصاب است نه انتخاب .                                                                                                   آزادیهای گفتار ونوشتار ورسانه های گروهی وهمچنین آزادبودن احزاب سیاسی واتحادیه ها وسندیکاها ابتدایی ترین شرایطی هستند که جهانشمول میباشند و درایران بهیچ وجه رعایت نشده ووجود ندارد (مصداق بارز آن توجه به خبری کوتاه ازروزنامه اعتماد ملی مورخ 10/2/88است که نشان میدهد حاکمیت راهی برای اظهار عقیده واجتماع دگراندیشان باز نخواهد گذاشت .خبررابخوانید : نیروهای امنیتی از برگزاری جلسه کمیته دفاع از انتخابات آزاد وعادلانه ممانعت بعمل آورد.   این جلسه قرار بوددیروز در دفتر موسسه حقوقی راد که متعلق به محمدعلی دادخواه است برگزارشود) .برای موثر بودن رئیس جمهوردرامور سیاسی واجتماعی وفرهنگی دگرگونیهایی در  قانون اساسی که سی سال پیش به آراءعمومی گذاشته شد ضرورت دارد .بنظر نمیرسد عبورکنندگان ازصافی نظارت استصوابی شورای نگهبان بتوانند درحرکت بسوی حاکمیت ملی وکاهش نابسامانیهای اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی گامی شایسته بردارند . شرایط موجود نشان میدهد که حرکت دردایره بسته قدرت است وآنا نکه از اصلاح طلبی سخن میگویند با هشت سا ل در مقام ریاست جمهوری بودن  نتوانستند ویا نخواستند ازدایره قدرت گامی بیرون نهند واگراصلاح طلبی را که گروهی مدعی آن هستند، کوششی درایجاد تغییرهای تدریجی در جامعه بدانیم اصلاح طلبان چه تغییری ایجادکرده ویا به آن رسیده اند ؟.درپایان دوره اصلاحات حرکت درهمان دایره بسته ادامه داشت . شرکت مردم در انتخاب رئیس جمهور چگونه موجب تغییرات مهم خواهد شد وقتیکه همه تصمیمات رئیس جمهور با اشاره ی قدرت برتر نظام اجرا ویا کا ن لم یکن میشود ؟خوب و خوبتر یابد وبدتر بودن یکی از این چهرههای داوطلب چه تاثیری دارد؟

کسا نیکه پس از طی مراحل برابرمقررات نظارت استصوابی مجاز به داوطلبی میشوند چه فرقی باهم دارند که خوب وبد داشته باشد ؟بد وبدترمشروط به توان تغییردرموازنه قدرت است که اکنون مفهومی ندارد . این چهار نفرنامزدهای ریاست جمهوری  در سه دهه گذشته درتمام نابسامانیهای کشور، نقض آشکار حقوق بشر، سقوط اقتصادی ،تورم ،گرانی ،بیکاری و انزوای کشور ایران درجهان   دخالت مستقیم داشته ا ند وبریکدیگر برتری ندارند.

 اصلاح طلب واصول گرا دوروی یک سکه اند .روزی این ودگرروز آن برای مسند ریاست جمهور بوده اند .اصلاح طلبان نیز چون اصولگرایان خودرا دربرابرملت مسئول نمی دانند. مدعیان اصلاح طلبی با بهره بردن از فراموشی مردم بازهم شعارهایی را میدهند که خود بمرحله اجرا درنیاوردند .چه تفاوتهائی درنتایج کارهای اصول گرایان واصلاح طلبان میتوان پیداکرد؟ در پایان دوره هشت ساله اصلاح طلبان چرادولت اصولگرا ی آقای احمدی نژاد آمد؟ آیا اصلاح طلبان دیگر برنامه ای نداشتند ؟راهکارها را نمیدانستند ؟درسی سال گذشته همه داوطلبان در اقدامات حاکمیت حضورشان گاه کم رنک وزمانی پررنگتر بوده است وهیچکس نمیتواندازبارمسئولیت اقدامات گذشته خودرامنزه بداند .

 برای انتخابات پیش رو بعضی با عنوان کردن مطالبه محوری خواستهایی را بیا ن داشته اند وعده ای ازآنهاهم به این بهانه برای تایید دوکاندیدای مدعی اصلاح طلبی بمیدان آمده اند. گویا مصلحت خویش دراین دیده اند که آنچه را برمردم ایران گذشته است  بیاد نیاورند وبازارانتخابات راگرم کنند . میگویند چون میخواهیم به دولت آقای احمدی نژادنه بگوئیم به اصلاح طلبان رای خواهیم داد! مردم ایران جناح های حاکمیت راشناخته اند و حق دارند به اصلاح طلبان هم اعتماد نکنند. آیا اصل حاکمیت ملی فقط با دیدگاه  اصولگرایان در تضاد است؟ چشم بستن برواقعیت ها ودعوت از مردم برای رای دادن آیا فریب مردم ایران نیست ؟

 پنجم خردادماه 1388

 (مهدی مویدزاده)